Die twee van Google

Ik ging vandaag aansluitend aan mijn werkdag met Vriendin een ijsje eten. Ja, ik heb iets met ijs, nee dit is niet de laatste keer dit seizoen en ja ik ben van de week ook al ijs gaan eten. Ik heb gewoon vrienden die weten waar ze mij blij mee kunnen maken. Om vijf uur sloot ik mijn werkcomputer af en stuurde Vriendin een appje ‘Ik kom eraan’.

Om vijf uur Venlo verlaten valt niet mee weet ik uit ervaring. Dus koppelde ik mijn telefoon aan de auto zodat Google Maps mij via een groot scherm op de hoogte kon houden van de files op mijn route. Dat koppelen betekent a) dat Zij van Google M denk dat ik de weg niet weet en b) dat berichten, mails en apps door Google Assistent gesignaleerd worden.

Ik was knooppunt Zaarderheiken nog niet voorbij toen ik de melding what’s app Vriendin voorbij zag komen. Gevolgd door de Google Assistent die mij vertelde dat Vriendin een appje had gestuurd en of zij het moest voorlezen. ik zei voorlezen en net toen de Assistent begon te praten meende Zij van Google Maps ook wat te moeten zeggen. Die twee van Google lulde heerlijk langs elkaar heen en toen Zij van Maps eindelijk haar kwek hield zei de Assistent sorry.

Geloof me lieve mensen, sorry wil je niet horen in een what’s app bericht van de persoon met wie je hebt afgesproken. En al helemaal niet tijdens de spits als de regen met bakken uit de lucht komt. Assistent vroeg of ze het bericht moest herhalen of door gaan naar het volgende bericht.

Ik zei herhalen en de Assistent zei Okidoki. Toen vroeg zij, herhalen, antwoorden of doorgaan? en ik dacht, Huh??? Wat is de boodschap dan? en zei herhalen. Net op dat moment trok Zij van Maps haar scheur weer open en zei de Assistent Ik heb het niet verstaan. Sorry.

Zucht. Okidoki. Dat was het bericht van Vriendin en ik dacht, Die twee van Google bedoelen het goed maar eigenlijk heb je er niets aan.