In een poging wat liever voor mijzelf te zijn, en na vorige week meerdere keren natgeregend te zijn (met alle gevolgen voor het lijf van dien) stap ik niet elke dag verbeten op de fiets. Wanneer het regent maak ik dankbaar gebruik van de aanwezigheid van Grumpy.
Zo ook vandaag. Vanmorgen regende het dus ging ik met Grumpy naar Tegelen. Tussen de middag reed ik naar huis en na de lunch, toen het nog bleek te regenen (of weer regende) ging ik in het blauwe gevaarte naar Blerick.
Dit is de week van de ICT-storingen. Gisteren bleek de lokale office zich van een x+ een paar nullen laptops te hebben verwijderd. Sinds gisteren middag wordt druk gewerkt aan het her installeren maar weggooien gaat altijd makkelijker en sneller dan terugplaatsen. Aan het eind van de ochtend kwam het bericht binnen dat tijdens graafwerkzaamheden op ëén van de locaties een stroomkabel was geraakt waardoor de betreffende locatie zonder stroom, en dus ook zonder netwerk en zonder zorgalarmering zat. Om het helemaal spannend te maken bleek aan het eind van de middag dat het medicatievoorschrijfsysteem crashte wanneer er medicijnen voorgeschreven werden.
Ik hoef al die ellende gelukkig niet zelf op te lossen maar ben wel de contactpersoon voor een groot deel van de mensen die dat wel moeten doen. En ik mag de communicatie naar onze interne gebruikers verzorgen.
Om vijf uur keerde ik huiswaarts. De lokale office installatie is zich langzaam aan het herstellen, de stroomkabel had een pleistertje gekregen en de collega met meer verstand van het medicatievoorschrijfsysteem had een directe lijn met de ICT-dienstverlener. Mijn werkdag zat er op.
Vijf uur is spits. In een rustig tempo reed ik naar huis terwijl ik in gedachten de dag doornam. Vlak bij mijn huis moest ik rechts afslaan en stak mijn hand uit. Ik schrok er zelf van en zette het knipperlicht aan. Het verval is begonnen en nu vrees ik met grote vrezen dat ik binnenkort mijn leesbril kwijt ben… terwijl ik deze op heb.
NB. Ik was nog maar net thuis toen ik de melding kreeg dat het medicatievoorschrijfsysteem weer doet waar we het voor aangeschaft hebben. Altijd een fijn bericht om de avond mee te beginnen. Als ik mijn hand niet had uitgestoken. Zucht.
😉 Ooit op een vrije dag (!!) automatisch de route richting werk ingeslagen – en me met geen mogelijkheid meer kunnen herinneren wat ik dán ging doen, als ik NIET onderweg was naar werk.
LikeLike
Dat is een bekende. Is mij ook wel eens gebeurd ..
LikeLike
hahaha, oh wat erg, sorry
Ik ben een keer op een route, die ik eigenlijk altijd alleen per fiets aflegde, zo met de auto het fietspad op gegaan. Was ook een kleine auto, dus het paste. Tegenliggers, uiteraard op de fiets, vonden het minder amusant, dus ik ben maar achteruit gereden, om vervolgens de reguliere autoweg te nemen. Andere keren stond ik met de auto ineens voor een paaltje ‘ohja, dit was de fietsroute’.
Ik kan me dan weer niet herinneren ooit in de auto m’n hand uitgestoken te hebben, maar dat kan ook wat zeggen over mijn geheugen, natuurlijk. 😉
LikeLike
🤣😂
LikeLike
Hahaha! Geweldig!
Ik denk dat je gewoon wat in gedachten verzonken was. Terecht na zo’n dag. Ik ben overigens ooit in de auto net zo gedachteloos afgeslagen, zo het fietspad op. Tot grote hilariteit van twee gierende meiden achterin. Zucht…
LikeGeliked door 1 persoon