Symposium Positieve Gezondheid

Als alleenstaand ouder met een chronische aandoening ben ik al mijn hele leven (lees, sinds de diagnose in 2002) op zoek naar handvatten om met die aandoening om te gaan. Ik ben daarbij mijn grootste vijand. Ik mag graag te veel hooi op mijn vork nemen. Zowel privé als zakelijk. Niet handig wanneer je buiten regelmatige pijnklachten bij tijd en wijle de ochtend met minder energie begint dan waarmee een gezond mens de dag begint.

In 2018 kwam ik dankzij een collega FNV Loopbaanconsulent in aanraking met het begrip Positieve Gezondheid. Tijdens elk loopbaan gesprek wat wij samen voerden, bleek het spinnenweb Positieve Gezondheid de rode draad. Hoewel zij regelmatig de term Positieve Gezondheid liet vallen, kwam ik daar in 2019, tijdens een Ontmoetingsochtend voor Werkzoekenden (bibliotheek Maas & Peel) pas achter. Mijn collega hield daar een presentatie en liet ons allemaal een spinnenweb invullen.

Daar waar ik altijd versteld stond van de vragen en de positieve gesprekken die op de vragen volgde, was ik die dag niet onder de indruk van het spinnenweb. Ik ben een ras-optimist en scoorde in elk kwadrant dusdanig hoog dat er geen ruimte voor verbetering was. Nu zou ik zeggen dat de uitslag kolder was, omdat mijn onvermogen om een goede werk/privé balans te creëren legendarisch is maar in die tijd was ik werkzoekend en zo zen als een mens maar zijn kan. Hoewel… diep van binnen wist ik dat mijn antwoorden te optimistisch waren, dat ik wel degelijk met wat issues zat en dat een goed gesprek met collega loopbaanconsulent waarschijnlijk een ander beeld zou schetsen.

Tegen de tijd dat ik er aan toe was om het gesprek met haar aan te gaan, had ik werk en schopte Corona de hele wereld omver. Dat was maart 2020. Datzelfde jaar ging mijn nieuwe werkgever, De Zorggroep, met het gedachtengoed van Positieve Gezondheid aan de slag. Al pratend op zoek naar de mens achter de cliënt. Het onderwerp bleef mij intrigeren en in een poging mijn vinger op het verschil tussen het spinnenweb en de gesprektechniek te leggen heb ik mij zelfs in het materiaal wat op de site van De Zorggroep staat verdiept.

De waan van de dag haalde mij in, en er kwam geen vervolg. Ik kon mijn energie wel beter besteden. Echt, een struisvogel is er niets bij. Zij die mijn blog regelmatig lezen, weten dat ik die energie niet goed besteedde en de laatste vier maanden stond ik constant op omkiepen. Zelfs mijn vakantie bracht daar geen verandering in en toen mijn oog voor de zoveelste keer op de aankondiging van het Symposium Positieve Gezondheid viel vroeg ik aan mijn leidinggevende of ik deel mocht nemen. Het antwoord was ja. Even leek een forse fibromyalgie aanval vorige week roet in het eten te gooien. Langer dan een half uur stilzitten is er momenteel niet bij. Maar ik kon altijd vragen of ik wat vaker op mocht staan. Toch?

Vandaag was het zover en nam ik deel aan een inspirerende dag over Positieve Gezondheid. Wederom kwam ik er, dankzij verhalen van ervaringsdeskundige, achter dat er ee verschil zit tussen het spinnenweb en de bijbehorende gesprekstechniek. Ik werd geraakt door de levensverhalen van Hans Peter Jung en Sam Schröder. Maar ook door het werk van Anne-Mei The die zich hard maakt om op een socialere manier naar dementie te kijken. Om de mens achter de patiënt te blijven zien.

Ik hoorde die ochtend nog meer interessante dingen die mij de toegevoegde waarden van deze methode voor medewerkers en cliënten liet beseffen, maar het echte aha-moment voor mijzelf vond plaats tijdens het middagprogramma. Ik volgde de workshop Praten via Percepties door Han ter Keurs. Tijdens deze workshop kregen wij een korte introductie in de mogelijkheden van het Process Communication Model (PCM) om enerzijds onze eigen drijfveer te leren herkennen, en anderzijds die van de mensen om ons heen. Door het herkennen van die drijfve(e)r(en) weet je waar jezelf energie van krijgt, maar ook hoe je andere kunt helpen hun energie op te krikken. Terwijl ik braaf luisterde en regelmatig mijn hand opstak, drong het ineens tot mij door dat ik echt wel energie krijg wanneer iemand mijn werk waardeert, maar dat ik veel meer energie krijg wanneer iemand mijn persoontje waardeert. Een inzicht waar ik (denk ik) iets mee kan.

Dag dag werd afgesloten door een mini-optreden door Frans Pollux en Bart -Jan Baartmans. De afsluitende borrel heb ik aan mij voorbij laten gaan. Ondanks regelmatig bewegen vond mijn lijf dat de dag lang genoeg had geduurd. Bovendien lag er nog een wandeling door de regen voor mij in het verschiet. Als ik zeg dat ik ondanks de regen een paar maal mijn versie van Hald mich’s vas ten gehore heb gegeven, snappen jullie waarschijnlijk wel dat het wat mij betreft een topdag was.

Rest mij nog de volledige organisatie van deze dag, inclusief de Raad van Bestuur, hartelijk te danken voor een inspirerende dag. Ik hoop er de volgende keer weer bij te kunnen zijn.