Toet & Co: Xerostomie

Ksjierostompie? Whoat is det? Doet det pain? Ik kijk het beertje aan. Het betekend ‘droge mond’ vertaal ik. Ken je dat dan nieh beter zeggen, bromt Toet. Van woorden met een iks droogt je mond alleen maar meer uit. Voor ik kan vragen waar Toet deze kennis vandaan heeft piept Rozi, Wij zijn knuffels; wij hebben altijd een droge mond. Om de woorden van Rozi kracht bij te zetten laat Toet een paar droge smakjes horen, gevolgd door de opmerking Eigenlijk maar goed ook. Als wij geen droge mond hadden zaten we de hele dag te kwijlen.

Sinds een dag of twee hebben mijn speekselklieren weer hun normale formaat aangenomen, maar werken doen ze nog steeds niet goed. Al surfend over het net kom ik er achter dat dit een naam heeft en dat dit een van de belangrijkste oorzaken van geur- en smaakverlies schijnt te zijn. Geurverlies valt mee. Ik ruik nog steeds koffie, of de kookkunsten van Zoon. Het heeft niet hetzelfde effect als voorheen (kwijlen) maar de geur is er. Wat smaakverlies betreft: ik weet niet wat erger is. Geen koffie meer kunnen proeven, of het idee hebben dat je een beker warme levertraan naar binnen giet. Als ik het voor het zeggen had, ging ik denk ik voor het eerste, Helaas heeft Omikrom anders besloten. Yuk.

Een droge mond dus. Constant. Zelfs net nadat ik een glas water naar binnen heb gegoten, al is het dan wat minder. Dus neem ik kleine slokjes en poets wat vaker mijn tanden. Dat laatste omdat de meeste informatie over ksjierostompie op websites van en voor tandartsen staat. Het schijnt vanzelf weer over te gaan, dus daar ga ik maar van uit. Tot die tijd hoest ik wat en probeer zo min mogelijk mijn neus op te halen.

En dat had het eind van dit blog moeten zijn. Maar… Waarom wil je je neus niet ophalen? vraagt Toet nieuwsgierig terwijl Rozi eens lekker toetert. Weet je nog die keer dat jij mee bent geweest naar de Japanner? Dat groene spul? Toet knikt. Wasjenabi, zegt hij. Als je daar te veel van in één keer binnen krijgt dan is het net of je fluf en stuff in brand staat. Ik knik. Ik weet dat ik geen washabi heb gegeten en dat mijn neus washabi vrij is maar… als ik mijn neus ophaal… Zelfde effect. Ik haal mijn neus op, trek een lelijk gezicht. Hier. Pek main sakdoek moar. I do duh sniffies well.

Toet, Rozifantje en Moeltje, aka de Boysz, zijn drie magische knuffels die mijn leven mooier maar op zijn tijd ook zwaarder maken. Toet is van oorsprong een CliniClown muis, Rozifantje is een creatie van Appelig en daarmee one of a kind, en Moeltje is in 1997 in de rugzak van Zoon mee naar Nederland gekomen, en woont hier sindsdien min of meer illegaal.