Ik kan mij herinneren dat ik 29 september met de auto thuis kwam en Zoon vroeg of hij voor mij wilde gaan tanken, omdat ik er niet zo heel best aan toe was. De volgende dag was ik positief en Zoon zei, Ik ga van de week wel even, jij gaat voorlopig toch nergens naartoe. Vanaf zondag was Zoon ook ziek en eigenlijk dacht ik niet meer aan mijn vraag.
Tot vandaag. Gezien de niet meewerkende longen ging ik met de auto naar het werk en midden op de brug zei Grumpy PINGGGGG! Het lampje van de benzine meter ging branden en de range verdween van 54 kilometer naar drie streepjes. Ik houd er niet van wanneer Grumpy pingt en er lampjes gaan knipperen. Mijn verstand weet dat ik nog zeker 50 km kan rijden, mijn gevoel schiet in de stress. Ik nam mij voor p weg naar huis bij de dichtstbijzijnde benzinepomp binnen te rijden.
Nou, mooi niet. De mensen hingen er met hun benen buiten. Ik nam het risico en reed de brug over, naar de Wals in Tegelen. Daar was niemand. Helemaal alleen gooide ik de tank vol … en dat was even schrikken. Niet eens zozeer vanwege het bedrag maar ik schrok van de hoeveelheid benzine die Grump nodig had om zijn buikje weer vol te krijgen. Dik 33 liter…. en volgens mij past er maar 35 liter in zijn tank. Dat was echt en kwestie van op de laatste dampen rijden. Mijn gevoel wist het dit keer dus beter dan mijn verstand. Is weer eens wat anders.
Koffie Digitalix 
De laatste kilometers duwen lijkt mij dat, denk dat je de sensor maar niet meer moet vertrouwen!
LikeLike
Met die laatste twee liter had ik nog iets van 36 km kunnen rijden.
Probleem is meer dat ik zo weinig rijd, dat de benzine ‘bederft’ waardoor het qua volume meer lijkt dan het daadwerkelijk is.
De volgende keer moet ik gewoon geen smoesjes meer bedenken maar meteen gaan tanken wanneer ik iets van 500 km heb gereden.
LikeLike
Vraag me niet waarom maar ik heb een hekel aan tanken. Gelukkig ligt er in mijn dorp een rustige benzinepomp op mijn route. Maar vroeger, toen ik nog in Amsterdam woonde en in Hilversum werkte, reed ik rustig naar mijn werk als het lampje al brandde. 45 km! En dan daar snel tanken. Kon ik lekker die rot-benzinepomp in Amsterdam omzeilen.
LikeGeliked door 1 persoon
Herkenbaar. Maar nu mijn auto zo veel stilstaat en benzine geen eeuwig leven heeft weet ik iets minder hoeveel ik nog kan rijden.
LikeLike
Als ik die ping hoor, begint mijn voet acuut te trillen en wil ik nog maar één ding: TANKEN, liefst nu.
LikeLike
Ik voel zoveel herkenning… zo fijn.
LikeLike
Ik word ook altijd helemaal gestresst als het lampje van de benzine brandt. Mijn man vindt dat onzin. Die zegt dan altijd: ‘Je kunt er nog mee naar Arnhem rijden!’
LikeLike
OEI! En duwen zou ik nu nog even niet doen, laat je maar lekker vervoeren IN Grumpy – erachter lopen kan later altijd nog!
LikeGeliked door 1 persoon
Zoiets moet je niet willen…
LikeGeliked door 1 persoon
Als bij mij het rode lampje aanspringt, dan is mijn eerste reactie om direct via een app een tankstation met voordelige prijzen te vinden en te gaan tanken.
Twee keer zijn wij op de laatste paar druppels bij een tankstation aangekomen en dat wil ik nooit meer.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik een keer en het is geen prettig idee.
LikeLike
Altijd je gevoel volgen! Laat dit een les zijn. En misschien een reservetankje achterin? Just in case?
LikeLike
Daar ben ik geen voorstander van. En normaal tank ik ruimschoots op tijd.. alleen nu niet door het snothoofd.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik krijg er ook de zenuwen van als dat lampje gaat branden en ik probeer het ook altijd voor te zijn. Manlief reed vroeger altijd door tot de laatste druppel en op een dag stonden we natuurlijk ergens zonder benzine langs de weg… Ik was om te spetteren!
LikeLike
Kan ik me voorstellen.
LikeLike