Becoming -4: Slow going

Vorige week sprak ik met de jongeman van de ARBO-dienst. Ik zeg jongeman, maar dat is een aanname van mij, Gebaseerd op zijn stem en zijn reacties. Ik vertelde hem wat er aan de hand was, en het door mijn leidinggevende en mijzelf gekozen pad om weer mijzelf te worden. Hij vond het fijn om te horen dat ik al bij de huisarts was geweest met mijn klachten en dat deze serieus werden genomen en zei toen, Maar wellicht kan de werkgever ook nog wat voor je betekenen. Heb je wel eens op x gekeken, daar kan je onder andere coaching sessies aanvragen. Zonder wachttijden.

Tja, coaching. Het is niet dat ik iets tegen coaching heb maar…euhm… hoe moet ik dit zeggen… Ik ken de technieken. Een deel resoneert dusdanig met mij dat ik ze regelmatig op derde loslaat, en van een aantal krijg ik jeuk. Soms denk ik wel eens tijdens een gesprek geen slecht advies Digitalix, misschien zelf ook weer eens ter harte nemen. Dat ter harte nemen betekent werken en werken betekent inzicht en inzicht kan eng zijn. Heul eng. Wat niet wegneemt dat ik regelmatig met mijzelf aan de slag ga met AH-erlebnissen en eureka-momenten tot gevolg. Meestal dezelfde want weten, voelen en doen zijn drie. Weten is makkelijk, voelen doet pijn en doen schiet er nog wel eens bij in al zit er wel progressie in. Val ik niet meer zo diep. Staat het weten sneller paraat inclusief het pas op de plaats maken. Maar nog altijd te laat.

Vandaag keek ik naar een podcast van Mayim Bialik’s breakdown met Dr Gabor Mate, auteur van onder andere The Myth of Normal, als gast. Het ging over hem, over Mayim en haar partner, over het boek maar bovenal ging het over mij. Niet alleen over de mij van vandaag, maar over IK de laatste 45 – 50 jaar.

People who tend to get chroniclally ill
* put the emotional needs of others above their own
* tend to be over identified with duty & responsibility rather than the needs of the self
* tend to repress healthy anger
* tend to believe they are responsible for what other people feel (and may never disappoint the other)

Er kwamen ook wat interessante vragen (en oefeningen voorbij) zoals Waar komt het onvermogen om nee te zeggen vandaan? Maar ook, Als je ja zegt tegen een ander, waar zeg je voor jezelf dan nee tegen? En Wie ben ik, wat gebeurt er wanneer ik nee zeg?

De podcast duurt anderhalf uur. Voorheen zette ik zo’n podcast aan en mis bepaalde delen omdat ik er niet met mijn volledige aandacht bij ben. Deze keer niet. Ik spoelde terug. Kauwde op zinnen en gedachten. Beantwoorde voorzichtig al wat vragen en kocht het boek (e-book, Engels want de Nederlandse variant is nog niet verschenen). Normaal lees ik zo’n boek in één ruk uit. Voordeel: geen tijd om te voelen; Nadeel: geen tijd om te voelen en het blijft nauwelijks plakken.

Mijn voornemen voor dit boek: maximaal één hoofdstuk per dag lezen en met de inhoud aan de slag gaan. Het zijn 33 hoofdstukken, dus ik ben even bezig. Maar ik denk dat ik beter een keertje grondig met mijzelf aan de slag kan gaan dan weer van dat halfslachtige gedoe. Daar schiet niemand wat mee op en ik al helemaal niet. Mocht ik er alleen (ondanks alle handvatten uit het verleden) niet uitkomen…. dan kan ik zowel via de huisarts als via mijn werkgever hulptroepen inschakelen.

Oh, en ik ben er ook nog niet over uit hoeveel ik van dit proces hier ga delen. Daar komen we lopende het proces wel achter.