Toet&Co: Jubelend leunen

Zoon had een teams meeting en gebruikte daarvoor mijn werkplek. Iets met zelf een computer zonder camera hebben. De Boysz, die graag in de buurt van mijn werkplek rondhangen worden door mij verbannen. Niet nodig volgens Zoon. Als er naar gevraagd wordt leg ik gewoon uit dat ik Moeltje 25 jaar gleden als afscheidscadeautje heb gekregen, dat Toet al 10 jaar in de familie is en dat niet lang daarna die roze olifant kwam aanwaaien.

Er wordt niet naar gevraagd want de Boysz blijven buiten beeld. Zij hebben wel iets beters te doen, blijkt later.

Wai hef ondersoek gedoan, zegt het Beertje en leunt tegen mijn knie. En wat voor onderzoek, jubelt Rozi terwijl hij op mijn schouder klimt en tegen mijn nek leunt. Het is tijd voor een feestje, knikt Toet. Moeltje en ik hebben een jubel leunen te vieren, en natuurlijk viert Rozi mee. De muis kruipt knus tegen mij aan. Ik denk na. Het kwartje valt niet. Net zo min als het twintig eurocent stuk. Jubel leunen? vraag ik.

Moeltje knikt. Ai ben al 25 jeers in duh family, antwoordt hij. Ik al tien jaar, jubelt Toet. En ik zeven en een half jaar…. Ik kijk niet op een maandje meer of minder, piept Rozi. Er valt nog steeds niks. Wai hef alle drie a jubilenen, verzucht het beertje. Oh jubileum, begrijp ik. Ja jubileunen, zegt Toet. En dat betekend dat het tijd is voor een feestje. De drie knuffels kijken mij stralend aan. Met cake en slagroom, glundert Rozi.

Wat een geluk. Niet alleen een kinderhand is snel gevuld, die van de Boysz ook. Maar al 25, 10 en 7,5 jaar in de familie. Wat vliegt de tijd.