Becoming -10: Na de eerste week praki-denken..

Een groot deel van het proces speelt zich in mijn hoofd af. Gaat over het ontrafelen van Me & Myself en het bepalen van de gemene deler. Door dit proces op te schrijven herkauw ik het wat beter dan wanneer het puur in mijn hoofd gebeurt. Blijft het beter plakken. Bovendien maakt het dat ik op een andere manier met nieuwe theorieën die zich in mijn brein melden, omga. Ik neem ze niet klakkeloos over maar leg ze naast eerdere theorieën om te bepalen wat de waarheid is. Of wat als waarheid voelt.

Wat merk ik praktisch gezien van al dat denken, voelen en theoretiseren?

Eigenlijk best veel. Afgelopen maandag had ik een afspraak staan om met een vriendin op lampenjacht te gaan. ‘-s-Morgen kreeg ik een appje. Snotverkouden, geen corona, en ik mocht kiezen. Myself stond al klaar om te zeggen dat ik haar gewoon kwam ophalen want afspraak is afspraak en ik wil niemand teleurstellen toen Me haar twijfels over haar immuunsysteem uitsprak. Ik heb de afspraak gecancelled. Vond ik dat leuk. Nee. Sta ik achter mijn besluit. Ja.

Is dit een goed voorbeeld van het feit dat Me niet alleen maar voor lang leven de lol en Myself voor de verstandigste van de twee staat? Geeft dit aan waarom het ontrafelen een lastig proces is. Ik denk het wel.

Grote sprong voorwaarts

In plaats dat ik op lampenjacht ging, maakte ik gebruik van het prachtige weer om een stuk in het Jaomerdal te gaan wandelen. Ik parkeerde op een andere dan anders parkeerplek. Bezocht daardoor een ander deel van het dal, en genoot volop. Ik liep tegen heuveltjes op, stapte over obstakels heen en op een gegeven moment zong ik een paar regels en maakte een paar danspasjes. Verbaasd over zoveel enthousiasme bleef ik even stilstaan om te voelen. Echt te voelen. Voor het eerst in ik weet niet hoe lang geleden deed geen enkel onderdeel van mijn lijf pijn. Voor met name de plichtsgetrouwe Myself een gevaarlijke gewaarwording, want …..

Weer thuis haalde ik de verwijdermarkering van mijn Instagram-account af en ging weer wat mensen volgen. Iets met te mooie foto’s om niet te delen, en de hoop dat de neiging tot oneindig scrollen de afgelopen periode in de koelkast is gezet. Daarna schreef ik mijn blog voor die dag. Gebruik makend van die prachtige werkplek in mijn huiskamer staarde ik naar het grote scherm. Uit de luidspreker van de laptop schaalde muziek. Ondanks dat ik regelmatig een muziek playlist op YouTube maak, luister ik er zelden naar.

Zoon, voorzien van koptelefoon, liep de kamer door op weg naar buiten. Liep terug de kamer in, deed zijn koptelefoon af, luisterde even en zei toen Het gaat een stuk beter met je. ik kan me niet herinneren wanneer jij voor het laatst muziek aan hebt gehad. Je hoofd kan het weer aan.

Een rode paddenstoel maakt nog geen zomer

Zit het proces er nu op? Ben je gek, dit is nog maar het begin. Een grote sprong voorwaarts klinkt leuk, is heel fijn, maar niet zaligmakend. Gisteren, tijdens mijn vrijwilligerswerk, maakte iemand een lullige opmerking. Die kwam zowel geestelijk als fysiek binnen. Had meteen dat opgejaagde gevoel in mijn keel weer en voelde een pijnscheut door mijn lijf trekken. Maar daar waar ik normaal de neiging heb na een terugval mijn koppie te laten hangen, is het nu juist een extra motivator om door te gaan met het proces. Er valt nog zoveel te leren, zoveel te ontrafelen, overwinningen te boeken.

Iets heel anders

Ik schreef eerder dat mijn abonnement en mijn domein op het punt van aflopen stonden en dat ik niet ging verlengen. Gisteren werd ik helemaal gestoord van alle meldingen van WordPress. Dusdanig dat ik mijn abonnement en domein per direct op heb gezegd om van al die irritante banners af te zijn.

Geen goede zet. De ene irritante banner werd vervangen door eentje die nog veel irritanter was, en ineens stond mijn blog vol met advertenties. Er volgde een goed gesprek tussen Me (betalen want een hobby moet leuk zijn en geen ergernissen oproepen) en Myself (dat is €48 die je nergens anders aan kunt uitgeven). De uitkomst: ik heb een nieuw abonnement afgesloten. Mijn oude domein zit nog in de recycling bin. De nieuwe domeinnaam is koffiedigitalix.blog maar ik ben ook bereikbaar via koffiedigitalix.wordpress.com. Het is maar dat jullie het weten.