Becoming -13: Kronkelweg

Koffie verslaafd digi-aatje op weg naar zichzelf

Toen ik vorige week met de serie Heel worden begon, bedacht ik dat deze serie een eigen categorie verdient. Ik ging voor Op weg naar mijzelf en paste de ondertitel van mijn blog aan. Tijdens het gezeur met WordPress over abonnement en domein bedacht ik twee dingen: De oorspronkelijke titel van dit blog She’s Changing Lanes leek ineens weer actueel en eigenlijk wil ik helemaal niet mijzelf te worden maar haar juist helpen met helen.

Vandaag leidde het pad van The Myth of Normal richting het onderwerp Verslaving. Dat beloofde een snel doorlees hoofdstuk te worden want waar ik ook allemaal last van heb, ik ben nergens aan verslaafd. Van alcohol word ik ziek, roken stinkt, al het witte snuif- en spuitspul is aan mijn deur voorbij gegaan; zelfs mijn ontstekingsremmers weet ik dusdanig te reguleren dat zij niet onder een verslaving vallen en wat koffie betreft: wie zonder zonde is werpen de eerste steen.

Het eerste hoofdstuk over verslaving las inderdaad snel door. Ik leerde dat een verslaving geen kwestie van keuze is, maar zeker niet genetisch bepaald zoals vaak wordt gezegd. Het is een coping mechanisme, een poging om jezelf even normaal te voelen. Het tweede hoofdstuk over verslaving was confronterend.

Verslaving, zoals ik eigenlijk best wel weet, beperkt zich niet alleen tot het slikken / spuiten / inhaleren van substanties; ook bepaald gedrag valt in de categorie verslaving. It manifest through behavior in which a person finds temporary relief or pleasure and therefore craves, but that in the long-term causes them or others negative consequences, and yet the person refuses or is unable to give it up.

In het rijtje van de verslavingen die worden genoemd staan onder andere werken (workaholic). Djuh. Hebben we het ineens wel over mij. Over Myself. Die gezien wil worden en door hard, veel en goed te werken, zit dat met gezien worden wel goed. Dat Me daardoor in de verdrukking komt is een soort van collateral damage. Helaas pindakaas.

Wat werken als verslaving extra lastig maakt is het feit dat ik wel met het idee wil spelen om cold turkey met werken te stoppen, maar de hypotheek moet wel betaald worden. Ik zou ander werk kunnen zoeken. Iets wat ik niet leuk vind, waardoor ik niet geneigd ben mijn werk mee naar huis te nemen. Of iets wat mij wel leuk lijkt (ik heb er de kennis en conditie niet voor maar laat een mens dromen) zoals schaapsherder. Mijn huis is te klein voor een kudde schapen en ik denk dat de buren heel snel gaan protesteren.

Eén ding is mij duidelijk: als ik niet oplet gaat Me nog een hele kluif aan Myself krijgen tijdens het werkhervattingstraject tot aan mijn pensionering over dik zeven jaar. Natuurlijk gaat Me hulp krijgen van een aantal collega’s die in het verleden ook regelmatig op de rem hebben gewezen, maar ik zal het vooral zelf moeten doen. Niet door Myself klein te krijgen (zodat Me kan groeien, wat ik eerst dacht), maar door haar te helpen te helen, zodat IK heel.

In other words, addiction is an attempt at self-treatment with something that almost works – thus creating a drive for further use.

Gabor MATË

Het wordt steeds duidelijker dat mijn weg naar heel worden geen rechte weg is. Ik ben blij dat ik meeschrijf en aantekeningen maak. Anders was ik de weg al lang kwijt geraakt.