Teleurgesteld

Al lezend en het verleden ontrafelend ontkom ik niet aan de gedachten Waar ben ik als ouder zelf de mist in gegaan? Niemand is perfect, en ook met heel veel goede bedoelingen kan je de plank als ouder behoorlijk mis slaan. Ik weet dat ik fouten heb gemaakt. Eén van die fouten is het gebruik van de opmerking Mama is niet boos, mama is teleurgesteld. Emotionele chantage noemen ze dat geloof ik.

De vraag, waar ben ik zelf de mist in gegaan? is geen onderdeel van mijn reis. Die is, heel egoïstisch, gericht op heel worden van mijn kant. Zodra ik sterker sta, kan ik daar, indien nodig, met Zoon mee aan de slag. Al moet ik eerlijk zijn, dat ik regelmatig met bewondering toekijk hoe hij grenzen stelt. Maar dit terzijde.

Vandaag staan wij samen in mijn niet extreem grote keuken. Ik sta voor het Nespresso apparaat terwijl Zoon die links van mij staat, van alles uit de koelkast pakt. De koelkast staat rechts van mij, dus je kunt stellen dat ik in de weg sta. Ik pak mijn koffie, zet een stap naar achteren en blijf daar staan. Doe je nou? vraagt Zoon. Ik moet de hendel nog even losmaken, zeg ik en grap erachteraan. want ik wil niet dat je boos wordt.

Met een brede grijns op zijn gezicht antwoordt hij, Ik ben niet boos, ik ben teleurgesteld. Ik schiet, net als hij, in de lach. De slappe lach…