Becoming -16: de laatste naaldjes

Vandaag stond mijn derde acupunctuur sessie op het programma. De eerste sessie was gericht op pijnbestrijding, en vanwege mijn emotionele reactie, op contact leggen met het kleine meisje in mij. Tijdens de tweede sessie werd mijn energie geboost. Mijn huiswerk werd kom uit je hoofd en ga voelen.

Geen gemakkelijke opdracht maar ik kwam uit mijn hoofd en ging voelen. Fysiek en emotioneel. Pas wanneer ik alles wat er te voelen was had gevoeld nam mijn hoofd het over om te achterhalen waar het gevoel vandaan kwam, en daar waar het kan breuken uit het verleden te herstellen.

Vandaag ging ik voor sessie nummer drie. Op de vraag hoe het ging antwoordde ik Een stuk beter. Meer energie, minder pijn en het lukt eindelijk om te voelen en naar mijn gevoel te luisteren. Ik vertelde dat ik weer voor een paar uur aan het werk ben; dat ik het aantal uren heel rustig op wil bouwen gebaseerd op mijn gevoel. Je hebt echt sprongen gemaakt, zei zij tevreden en stelde voor om van deze sessie de laatste te maken.

Zo lag ik vanmiddag onverwachts voor de laatste keer als stekelvarken op de behandeltafel. Bij vertrek drukte zij mij nog op het hart qua helen in dit tempo door te gaan, maar qua werkhervatting niet te snel te gaan en te blijven voelen wat mogelijk is. Met een Mocht je ons volgend jaar nodig hebben, dan weet je ons te vinden nam zij afscheid.

En ik liet weer een stukje verleden los.