Becoming -18: slap koord zonder net

In een reactie op een reactie op het blog Heel worden (10) schreef ik Daar werk ik ook aan. Nu lukt het prima maar is wel iets om vast te blijven houden. Iets met een regelmatig reflectiemoment… Want oude valkuilen hebben smalle loopplankjes en voor je het weet…

Gisteren aan het eind van mijn paar uurtjes werken de vraag waar een bepaald bestand over november stond. Nergens, antwoordde ik laconiek. Ik ben nog met de maand oktober bezig. De vraag werd een aantal maal herhaald maar ik bleef bij mijn antwoord en schoot niet in de ad-hoc oplosmodus.

Terwijl ik een kwartier later tevreden naar huis fietste realiseerde ik me dat het smalle loopplankje al iets breder was geworden. Ik zag mijn valkuil, en had deze genegeerd. Totdat ik gisterenavond mijn ogen sloot. Ineens was daar Myself met een kilometer aan mogelijke oplossingen voor dit issue. Oplossingen die mij een berg stress, een massa ad-hoc, en meer energie dan ik heb ging kosten, met maar een minimale tijdwinst voor collega.

Over het bedenken van die laatste drie dingen inclusief Myself overtuigen van haar ongelijk deed ik dusdanig lang dat ik wist… een smal loopplankje, my ass. Was het maar zover. Momenteel is het nog een slap koord zonder net, hoog in de nok van de circustent. Al staat er na gisterenmorgen en vannacht al iets meer spanning op het koord en lijkt het iets dikker te zijn.

En dat levert dan weer een tevreden gevoel op.