Internet fraude: met open ogen

Als consument probeer ik zoveel mogelijk lokaal, in fysieke winkels, te shoppen maar soms wil ik iets hebben wat ik in de regio niet kan vinden. Op die momenten zoek ik mijn heil op het wereldwijdeweb. Een aantal bekende (grote) webshops staan op mijn not done lijstje.

Ali en Wish staan om meerdere redenen op dat lijstje. De prijzen zijn dusdanig laag dat het meestal kopieën betreft terwijl de plaatjes het originele product laten zien (fraude). Daarnaast zijn de kopieën (zeker wat kleding en sieraden betreft) zo slecht dat je je geld net zo goed in de lucht kunt smijten, en ziet de maker van het product dusdanig weinig van dat geld terug dat je van moderne slavernij kunt spreken. Dat laatste is ook het verdienmodel van een bedrijf als Shein. Ook Amazon, het bedrijf van één van de rijkste mensen van de wereld, maar in die categorie stoppen. De werknemers verdienen niet genoeg om van rond te komen, en de marketing strategie van Amazon is gericht op het kapotmaken van de concurrentie om op die manier een monopoly positie te creëren. Dat dat voor ons als consument op de lange duur niet voordelig is, hoef ik denk ik niet uit te leggen.

Onze eigen Bol is ook niet helemaal schoon. Dat is waarschijnlijk de reden dat ze nog bestaan. Om te kunnen concurreren met de grote spelers, is Bol voor een aantal artikelen een soort doorgeefluik geworden. Veel van de items op de site liggen niet in hun magazijn, maar in het magazijn van derden. En daar begint de ellende. Ligt de waarde van de winkelwagen boven de €25 is de verzending gratis. Dus bedrijf a krijgt alleen het geld voor de pen (ik noem maar een voorbeeld) en draait zelf voor de verzending op. Hetzelfde geldt voor de bedrijven b t/m g en Bol zelf. Bij items waarvan de winkelwaarde lager of gelijk is aan de verzendkosten lijdt de ondernemer zeker verlies. Noem mij een dief van mijn eigen portemonnee, maar in een aantal gevallen bestel ik of rechtstreeks bij de andere ondernemer, of ik zorg dat het bedrag onder de €25 blijft.

Bovenstaande zijn de grote jongens en meisjes, maar zij zijn niet alleen. De laatste jaren zijn de kleine webshops die niet te vertrouwen zijn als paddenstoelen uit de grond geschoten. De website is gevuld met de mooiste foto’s van de meest prachtige artikelen. Handgemaakt en beperkte voorraad want…. Vroeger kon je die websites makkelijk herkennen aan het feit dat ze niet beveiligd zijn, de hoeveelheid spelfouten (hoewel dat niet altijd iets zegt) en de afwezigheid van een contactpagina.

Tegenwoordig is het wat lastiger zeg ik, om mijzelf nog enigszins vrij te pleiten. Sinds ik via Esty een paar oorbellen kocht, die niet uit Nederland (wat ik dacht) maar uit Ierland kwamen, let ik nog beter op. Verder heb ik de gewoonte om, wanneer ik iets leuks op bijvoorbeeld Instagram voorbij zie komen, het bericht op te slaan. Na een week heb ik meestal hetzelfde product bij een aantal verschillende winkels opgeslagen, en dan weet je dat ‘zelfgemaakt’ niet klopt.

Dat laatste deed ik dit keer ook toen ik een fantastisch leuke ring voorbij zag komen in de opheffingsuitverkoop. De prijzen voor en na korting waren geheel conform Nederlandse prijzen. Dat schept vertrouwen. Het bleef bij die ene keer en na een week bekeek ik de website. Die is én beveiligd en heeft een Nederlands adres. Nu weet ik dat ik ook even naar de contact informatie had moeten kijken, en mijn gevoel had moeten vertrouwen.

Maar ja…. niet alleen die drakenring was mooi. Ik zag ook een paar leuke oorbellen en nog een schattig ringetje, negeerde mijn gevoel dat de manier van presenteren soms wel heel erg afweek, en dat sommige producten van een heel ander soort kwaliteit leken, en drukte op bestellen.

De bestelbevestiging die mijn mailbox binnenzeilde was in het Italiaans. Djuh, heb ik mij weer laten bedotten dacht ik, en bekeek het bezoekadres op de Nederlandse website. Het bedrijf bleek gevestigd in Amerika. Kreun. Niks klein Europees bedrijfje en gezien de hoeveelheid mails met telkens nieuwe artikelen, niks uitheffingsverkoop. Annuleren ging niet meer want alles was al verzonden. Het bedrijf bleef mijn mailbox volgooien met mooie aanbiedingen. Ik schreef mijzelf uit voor de mails, schold mijzelf even uit want zonde geld en besloot het als een lesje te zien.

Groot was mijn verbazing toen ik dinsdag ineens twee buitenlandse zendingen in mijn postNL app zag staan. Mijn stickers en wauw, zou ik de sieraden dan toch krijgen? dacht ik en klikte door. Beide pakketjes bleken door Aliexpress te zijn verzonden. Dat was even slikken. De kans dat de items ook maar in de verte op hetgeen ik besteld had zou lijken was nihil en daarbij … Aliexpress. Daar koop ik principieel niets.

Donderdag viste ik het eerste pakketje uit de bus met daarin het ringetje met de walvisstaart. Ik was blij verrast dat het zowaar op de foto leek en was voorzien van een zilvermerkje. Hoewel ik principieel tegen Ali ben, deed ik het toch om. Iets met het leed was al geschied.

Zaterdag kwamen de andere twee items binnen. Geheel volgens oorspronkelijke verwachting leken beide sieraden in de verste verte niet op hetgeen ik besteld had. Zowel de kop van de draak als de vleugels waren één grote witte blob. De kolibri’s leken net op kolibri’s en de gouden kleur bleef aan mijn vingers plakken. Beide items heb ik in de vuilnisbak gemikt.

Gelukkig had ik eind vorig jaar al besloten deze actie als een leermomentje te beschouwen dus deed het nu minder pijn. En omdat ik het niet erg vind mijzelf voor schut te zetten op het wereldwijdeweb, zijn jullie nu ook gewaarschuwd. Internet fraude: je tuimelt erin voordat je er erg in hebt.

Edit: Nooit aan reversed image search gedacht tot Marieclaire mij daar op wees. Eerst de etsy-shop van de echte maker gevonden, toen de website. Wel eens gehoord van keuzestress? Daar heb ik nu last van. En dan ga ik nu een nieuwe categorie aan mijn budget toevoegen. Sieraden 😍