Paniek

Ik werk als digi-aatje binnen de afdeling ICT van een zorginstelling. Liep ik ooit op ICT gebied gelijk op met collega’s die er echt verstand van hebben, tegenwoordig loop ik op bepaalde gebieden slechts één max twee hoofdstukken voor op de gemiddelde gebruiker.

Eén van die gebieden is office. Over Word, Excel en Outlook inhoudelijk maak je me weinig wijs. Verder weet ik ook wat het verschil is tussen de lokale en de webversie. En, heel belangrijk, ik weet dat er zoiets bestaat als versie beheer zodat bij foutieve acties er altijd een eerdere versie teruggezet kan worden.

Normaal wanneer ik constateer dat de versie van een document niet klopt Google ik even en voer de verkregen instructie uit. Easy peasy, lemon squeezy. Maar ja, mijn leven is momenteel niet normaal. Ik zit in een burn-out en hoewel de weg naar herstel is ingezet ben ik er nog lang niet.

Dankzij dat herstel ben ik ook weer aan het werk. 4 uur per dag, 4 dagen per week. Mijn werkzaamheden zijn aangepast. Ik doe alleen planbare taken. Alle frontoffice werkzaamheden (vaak adhoc) worden door mijn collega opgepakt want mijn hoofd heeft nog wat moeite met out of the box denken.

Eén van die planbare taken is het maken van een bestand in excel als basis voor een rapportage. Woensdag had ik het bestand klaar. Donderdag maakte ik de rapportage, verplaatste het bestand uit mijn persoonlijke drive naar een plaats waar iedereen er aan kan. So far, so good.

Vandaag opende ik het bestand en zag dat al mijn werk van woensdag en donderdag was verdwenen. De paniek sloeg toe. Vaag wist ik nog versiebeheer maar mijn hoofd bleef leeg. Ik was zelfs vergeten dat Google my friend is. Ik deed dat wat onze medewerkers ook doen wanneer hen zoiets gebeurt. Ik riep de hulp in van de Helpdesk. Aangezien ik op vrijdag meestal bij hen op kantoor zit, hoefde ik niet eens de telefoon te pakken maar kon gewoon keihard HELP!!!! roepen.

Vijf minuten later stond de juiste versie op de juiste plaats en was mijn paniek verdwenen. Mijn bewondering voor de rust die beide aanwezige helpdeskmedewerkers uitstraalde, en de duidelijke manier van uitleggen wat er moet gebeuren is nog groter gegroeid.

En, last but not least, mijn sympathie voor alle niet zo digi-vaardige collega’s is met minimaal 1000% toegenomen. Het zal je maar gebeuren: kies je er bewust voor om mensen te verzorgen, ben je door de steeds verder gaande digitalisering van het leven ineens meer tijd achter een computer dan aan het bed kwijt. En we weten allemaal dat de inhoud en werkwijze van software veel sneller verandert dan de mens. Om over de hardware maar te zwijgen.

Is zo’n burn-out toch nog ergens goed voor.

15 Comments

  1. Ik herken dat lege hoofd van een collega die ooit een burnout had. Beangstigend lijkt me dat. Maar goed; er komen dus wel mooie inzichten uit voort. In de categorie bekende uitspraken: elk nadeel heb zijn voordeel.

    Geliked door 1 persoon

  2. Je legt de vinger op een heel zeer plekje, van heel veel zorgmedewerkers. Die willen zorgen, en geen zorgen HEBBEN over IT. Dus: fijn dat er mensen zijn zoals jij (in je normale doen), en dat je niet-normale-doen toch heldere ingevingen brengt…

    Geliked door 1 persoon

  3. Oh zo herkenbaar. Als de systemen falen dan is er paniek. Hier inmiddels een helpdesk die heel slecht te bereiken is (telefonisch al helemaal niet). Alles gaat via een melding in Topdesk en dan is het wachten. Verschrikkelijk irritant. Maar ook wel begrijpelijk.

    Like

    1. Ah, een helpdesk van de toekomst. En bij die opmerking laat ik het even. Ik ben blij dat er bij ons nog steeds gebeld kan worden. Maakt het de (zorg)medewerkers net iets makkelijker.

      Geliked door 1 persoon

  4. Dank voor het begrip voor deze nitwit (die zichzelf “vroeger” heel slim vond v.w.b. de automatisering – in ieder geval slimmer dan veel anderen – maar inmiddels, achterhaald door leeftijd & verdergaande automatisering behoorlijk is ingehaald door véél jongere collega’s….)

    Geliked door 1 persoon

          1. Dad’s Army. Staat wel op You Tube. Don’t panic don’t panic is daarin een gevleugelde uitdrukking. Zo bekend dat dit zelfs bekend is bij jongens van de helpdesk die de serie nooit gezien hebben. Google maar eens. Lachen joh.
            In Nederland werd de serie Daar komen de schutters genoemd.

            Geliked door 2 people

Reacties zijn gesloten.