Ik ben groot geworden in een tijd dat the sky the limit was. Een periode waarin alles wat decennia goed was, ineens oud en achterhaald werd. Het ene stukje zeep in de douche werd vervangen door vier verschillende soorten douchegel, twee soorten shampoo en één soort conditioner. Kapotte sokken, maillots en ondergoed werden niet meer gerepareerd maar verdwenen in de schoenenpoetsmand of de vuilnisbak. De groenteboer en de slager vervingen hun papieren zakjes voor plastic en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Daar waar mijn voeten stopte met groeien, groeide mijn footprint buiten proportioneel hard door. Een jaar of vier, vijf geleden zette ik de eerste voorzichtige schreden op het gebied van groener denken. Hier ligt weer een blok zeep op de badkamer, de was was ik meestal wat kouder dan op de etiketten staat, kleding draag ik af of breng ik naar de kringloop en ik recycle mijzelf een ongeluk. Zelfs mijn tassen en beurzenverslaving is zo goed als stil komen te vallen. Mijn footprint terugbrengen naar het niveau van een consument uit het jaar 1923 klinkt onrealistisch. De groei van mijn footprint tot stilstand brengen en wellicht een beetje krimp inzetten is mijn doel.
Ik doe mijn best. Helaas is er één verslaving die ik maar niet onder controle krijg. Papieren planners zijn en blijven mijn achillespees. Met name vorig jaar heb ik genoeg exemplaren ‘versleten’ om een kleine middelbare school van planners te voorzien. Mijn voornemen voor dit jaar was om het hele jaar slechts één planner te gebruiken. Ik wist ook welke. De hobonichi cousin. In die A5 planner gaan jaar-, maand-, week- en dag overzichten hand in hand. Dankzij het dunne papier (denk aan bijbelpapier) was het allemaal nog hanteerbaar. De planner staat al een aantal jaar op mijn verlanglijstje maar ik ging nooit tot aanschaf over want wat moet ik met die dagoverzichten. Vorig jaar september dacht ik antwoord op die vraag te hebben en ik ging tot bestellen over. Ik gooide er meteen een mooie omslag tegenaan als extra motivatie.
Ik hoef jullie denk ik niet te vertellen dat ik vorig jaar september niet lekker in mijn vel zat waardoor ik wel eens last had van impulsaankopen. Zo ook de planner, realiseerde ik mij ergens halverwege december. Maar ik ging ervoor want… één jaar, één leven, één planner. En, beloofde ik mijzelf, als ik braaf mijn best deed mocht ik in maart kijken naar een beter hanteerbaar exemplaar met een april start. .
Het werd dinsdag 10 januari. Ik stopte mijn planner in mijn rugzak, legde de rugzak op de bijrijdersstoel en ging naar het werk. Ik was nog maar net onderweg toen het lampje van de riem van de bijrijdersstoel ging branden. Mijn rugzak was zo zwaar dat Grump dacht dat er iemand naast mij zat die de riem niet om had. Dinsdagmiddag bestelde ik een andere, nee twee andere, planners. Een maand/week (Jibun techo B6slim) en een maand/dagplanner (Jibun techo daily B6 slim). Beide met 20% korting. Ze zijn vandaag binnen gekomen. De rest van de avond ben ik bezig met het inrichten van het weekexemplaar zodat dit morgen mee naar het werk kan. Morgen ga ik met de dagplanner aan de slag.
Tien dag. Zo snel ben ik nog nooit van planner gewisseld. Nou ja, voor alles een eerste keer, toch? Het grappige: ineens klopt de headerfoto weer. Fijne avond allemaal.
Koffie Digitalix 
Ik moet mij ook telkens weer inhouden om geen schriftjes, agenda’s of planners te kopen, ik ben volledig digitaal gaan werken maar ik mis het schrijven, het papier…
LikeLike
Ik doe alles digitaal… behalve plannen… En boodschappenbriefjes. Die maak ik ook nog op papier.
LikeGeliked door 1 persoon
En daar is niks mis mee, maar ik was het beu mijn planner overal naartoe te sleuren en nu met de gedeelde agenda, dat is zo handig en de meldingen ook, maar ook ik blijf het missen, het schrijven, de notities,…..
LikeGeliked door 1 persoon
Ik sjouw hem wel mee, maar heb verder geen gedeelde planner (op het werk plan ik digitaal).
Zoon zegt zo af en toe ‘ik heb wat voor je planner..’ en dan krijg ik schema’s en afwezigheid door.
LikeGeliked door 1 persoon
Altijd lekker, een nieuwe planner. Kun je je weer voornemen om netjes te schrijven. Want daar gaat het bij mij vaak mis. Ik krijg alleen wel een error in mijn hoofd als ik bij jou lees over een nieuwe planner. Want wat doe je dan met wat er al in de oude staat? Ik zou alles overschrijven… Zo zie je maar; iedere gek heeft zijn gebrek.
LikeLike
Ik schrijf ook over… Maar aangezien ik per week plan, en het pas januari is, viel de ellende nog mee.
Wat netjes schrijven betreft: elke week begint met een nieuwe kans.
LikeLike
Bertiebo zegt (schrijft) wat ik ook dacht. Maar het blijft leuk om jouw geworstel ermee te lezen… 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vind dit zo leuk om te lezen. En totaal onbegrijpelijk, haha.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik zeg maar niks als ik naar mijn boeken kijk, maar ik snap je idee van de kleinere voetafdruk. Misschien moet je je planners als je hobby gaan zien.
LikeLike
Dat doe ik al… En dan is het een veel milieubewustere hobby dan alle hoofdsteden van de wereld bezoeken … 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Ik snap dat dus écht niet. Ik heb al jaaaaren dezelfde agenda: A6 formaat (iets groter), dus hanteerbaar. Eén dag per pagina – veel schrijf- en krabbelruimte. Mét weeknummers, een leeslintje (en anders maak ik dat zelf wel). Meestal een saai kleurtje – keuze tussen donkerblauw of zwart – die ik opsier met een mooie ansichtkaart. Dit jaar “vond” ik een paarse, waarmee ik natuurlijk hélemaal blij was! Maar verder gaan mijn agenda en ik een mooi jaar tegemoet!
LikeGeliked door 1 persoon
Heerlijk als je de perfecte planner hebt gevonden.
LikeLike
Ik heb niets met planners. Alles zit in mijn hoofd. Maar ik heb een ander leven. Bij mij gebeurt niet zoveel.
Maar wat leuk dat je er zoveel plezier aan beleeft. Gewoon doen!
Liefs Joanne
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vermaak mij elke keer met jouw plannerverhalen.
Elk schooljaar kreeg ik een nieuwe docentenagenda. Telkens weet begon ik mrt gedetailleerd alles op te schrijven en bij te houden.
Maar toch stopte ik daar ook weer mee. Alles in mijn hoofd met mijn geheugen wist ik altijd alles te onthouden. Vaak bemerkte ik wanneer het door mij was opgeschreven dat ik een afspraak of feitje vergat. Onthouden met mijn geheugen werkte beter.
Even terug heb ik alle bewaarde agenda’s weggegooid. Langzaam ben ik werkherinneringen aan het opruimen.
Stille groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Afspraken kan ik redelijk onthouden maar ik verlies soms het overzicht van wat ik nog moet doen.
En, in tijden dat het minder gaat, als ik denk dat ik niets doe, dan is een tadah lijst (alles wat ik al heb gedaan en meteen kan afvinken) een uitkomst.
LikeGeliked door 1 persoon