Schiet mij maar lek

Het hele jaar door, met een piek rond de jaarwisseling, worden hulpverleners gedwarsboomd bij de uitvoer van hun werkzaamheden. Schelden, bedreigen, in de weg lopen.. you name it en het gebeurd. Dit schelden en bedreigen gebeurt niet alleen op straat. Ook het personeel van zieken- en verzorgingstehuizen kan hierover meepraten.

Baliepersoneel op de SEH heeft te maken met patiënten die niet altijd begrijpen dat iemand met een slagaderlijke bloeding (om maar een voorbeeld te geven) eerder behandeld wordt dan iemand met een gebroken vinger. Iets met levensbedreigend en zo. Spreekuurassistenten op poli’s hebben te maken met mensen die niet snappen dat een uur te vroeg komen niet betekent dat je eerder aan de beurt bent, of die niet begrijpen dat als het spreekuur van specialist A uitloopt, patiënten van specialist B daar geen (of veel minder) last van hebben. En verpleegkundige en verzorgenden in zieken- en verzorgingstehuizen kunnen het in de ogen van diverse familieleden van patiënten en cliënten nooit goed doen.

Natuurlijk zijn er zorgprofessionals die beter een ander vak hadden kunnen kiezen, maar het overgrote deel van het zorgpersoneel doet zijn/haar stinkende best om patiënten en cliënten zo goed mogelijk te helpen en verdient het niet dat familie en vrienden van patiënt/cliënt hun eigen frustraties op hen botvieren. Niemand verdient dat.

Ik lees de verhalen, ken de (straf)regels, heb zelfs in min huidige functie wel eens met zo’n gefrustreerd familielid te maken gehad. Met andere woorden, ik ben met het fenomeen bekend. Maar als er één plek is waar ik dit gedrag niet had verwacht, is het op de bloedbank.

Ik bedoel maar, donoren doe je vrijwillig. Voor het welzijn van anderen. Als vrijwilliger ben je op de hoogte van de regels rondom wel of niet bloed mogen geven. De regels staan op de site en voor elke donatie moet je een vragenformulier over je gezondheid invullen. Alles om ervoor te zorgen dat het bloed wat jij geeft veilig aan iemand die afhankelijk is van een bloedtransfusie gegeven kan worden.

Ik weet dat ik niet mag doneren wanneer ik een virus onder de leden heb, korten dan 4 maanden geleden accupunctuur in een louche tent heb gehad, of korter dan vier dagen geleden een NSAID (pijnstillers zoals Ibuprofen, voltaren K) heb geslikt. Om maar een paar voorbeelden te noemen.

Eigenlijk had ik tussen Kerst- en Nieuwjaar een afspraak maar buikgriep gooide roet in het eten. Dat ik begin januari weer een oproep kreeg betekent mijn bloed nodig is, en ik maakte een afspraak voor afgelopen vrijdag. Zoals altijd vul ik het formulier netjes in. Toen buikgriep gehad, accupunctuur was met steriele naalden, al zeker 3 maanden geen NSAID meer geslikt. Het formulier werd doorgenomen, antwoorden gecontroleerd, bloeddruk en HB gemeten en uiteindelijk werd ik goedgekeurd om bloed te geven.

Terwijl ik aan de naald hing viel het mij op hoe de aanwezige laboranten de balie in de gaten hielden. Na de donatie aan de koffie zag ik hoe de vrijwilliger iedereen die binnenkwam in de gaten hield. Een laborante kwam koffie drinken, en bleef naar de balie kijken. Ik vroeg waarom.

De dag ervoor had zich een donor gemeld waarvan je op 100 meter afstand kon zien dat hij ziek was. De laborant met baliedienst vertelde de man dat hij niet mocht doneren en de man is uit zijn dak gegaan. Geschreeuwd, gedreigd. De bloedbank heeft te weinig donors dus waarom hem weigeren terwijl hij wil helpen? Niet voor reden vatbaar. Niet willen begrijpen dat het niet veilig is bloed van een ziek iemand aan een nog ziekere persoon te geven.

Dat hele agressieve gedoe tegen hulpverleners, en daardoor het leven van mensen die hulp nodig hebben in gevaar brengen, daar snap ik geen hout van (en verklaar ik

met de gedachten het IQ van een stronk boerenkool), maar een donor die zo kortzichtig met het leven van iemand die afhankelijk is van bloedproducten omspringt…

Echt, schiet mij maar lek.