Becoming -28: Learning curve

Het is niet de eerste keer dat ik na een periode van afwezigheid al grenzen stellend terugkeer op de werkvloer. Het zal mij niet meer gebeuren, denk ik dan, om binnen een week of twee max drie weer 100% terug in mijn oude gedrag te vallen.

Wat dat betreft gaat het mij nu beter af. Ik volg een tergend traag opbouwschema en toen de overgang van 5 naar 6 uur per week toch te groot bleek, ben ik een weekje op dat schema blijven hangen. Ondertussen ben ik 6 uur hersteld gemeld en werk volgens schema 7 uur. Op papier een half uurtje meer dan vorige week, in werkelijkheid minder dan vorige week.

Vorige week waren de werkdagen te lang, waardoor het mij aan energie ontbrak om bijvoorbeeld te gaan wandelen. Deze week houd ik mij aan het schema, nam ik mijzelf voor, logde in, en zag een berichtje van collega voorbij komen. Ziek. Fors ziek.

Mijn eerste reactie was, tanden op elkaar en …. gevolgd door de gedachten waarom? Waarom denk je dat jij dit op moet lossen? Oud gedrag, weet je nog. Loslaten, weet je nog? Gezond bezig zijn, weet je nog?

Ik weet het nog. Ik wil nooit meer in die oude valkuil donderen. Ik tel op mijn vingers uit wat 7 uur werken betekend. Stoppen om 15:30 uur want om 8 uur begonnen. Ik plaats een oproep in de groepschat met de directe collega’s. Ik zoek vrijwilligers om deze week elke middag van 15:30 tot 17:00 uur mijn telefoon waar te nemen. Vijf minuten later zijn de woensdag en donderdag al vergeven. Een kwartier later de dinsdag ook. Aangezien niet alle collega’s vandaag werken, maak ik mij geen zorgen over vrijdag.

Om half vier wordt de telefoon overgenomen. Vijf minuten later lig ik op mijn yogamat, en een half uur later trek ik de voordeur dicht voor een wandeling langs de Maas. Daar bleek ik nog energie voor te hebben.

The only way is up. Ik weet niet meer precies wie dat ooit zong. Wat ik wel weet is dat mijn learning curve een opwaartse beweging maakt.