Zeven weken op rij

Vorig voorjaar haalde ik mijn yoga-app uit de kast, koos een dertig dagen programma uit, en ging aan de slag. Na dertig dagen koos ik een nieuw programma, en dat herhaalde zich nog twee keer. Tegen die tijd was het augustus, kreeg ik vakantie en kwam de klad erin. In de maanden die volgden dacht ik regelmatig, ik moet weer gaan yoga-en, koos een dertig dagen programma en gaf er na een paar dagen de brui aan, of ging voor een meditatie in plaats van fysieke oefeningen.

De soepelheid van mijn spieren kent eenzelfde moeizaam opbouw schema als mijn conditie; de afbraak van beide gaat ongeveer even snel. Zeven weken geleden zwengelde ik de app weer aan, ging voor een dertig dagen programma, zag het na één dag al niet meer zitten en zocht een les met vijf sessies uit. Beginnersniveau. En die lessen, die herhaal ik nu al zeven ween op rij. Dagelijks. Zelfs die ene dag dat ik al op het punt stond om naar bed te gaan, en toch even het matje uitrolde om aan de flexibiliteit van met name mijn schouders, rug en heupen te werken.

Was vorig jaar het grote pluspunt het even in het hier en nu zijn, nu kan ik daar een groeiende flexibiliteit van bepaalde spieren aan toe voegen. Denk nu niet dat ik circus-acrobaten-lening aan het worden ben. Verre van. Dat is niet eens het doel. Het doel is elke dag twee handen vol minuten alleen bezig te zijn met mijn ademhaling en het strekken van spieren die liever niet gestrekt willen worden. Even de tijd neem om te doen wat goed voor me is. Nu en in de toekomst.