Toet & Co: Duh Vlaaing Nun

Ben je er klaar voor Moeltje? Het beertje ziet wat pips rond zijn neus maar knikt dapper van ja en kruipt achter Toeterke op de bezemsteel. Je moet je goed vasthouden hoor Moel, anders val je misschien. Gedwee slaat het beertje zijn armen zover als mogelijk rondom het middel van het muizenmeisjes, en vleit zijn wang tegen haar rug. Toeterke klopt hem geruststellend op zijn pootjes, grijpt dan de bezemsteel stevig vast en met een zachte plof verdwijnt de bezems.

Het is nog donker, of weer donker, wanneer zij in Vught aankomen. Wai so eurlie? fluistert het beertje. Duh skool is closed! Wai ken better go home. Toeterke lacht zachtjes. Ze mogen ons niet zien, weet je nog. Daarom zijn we hier al zo vroeg. We vliegen naar binnen door dat open raam daar en gaan dan op zoek naar een lesrooster zodat we weten in welk lokaal Nederlands voor Beginners wordt gegeven. Als we dat weten kunnen we daar een goed verstopplekje zoeken zodat jij wel alles kunt horen en zien, maar zelf niet gezien wordt.

Een half uur later maken de twee knuffels het zich gemakkelijk in een lege kast achter in het klaslokaal. Via het sleutelgat heeft Moel prima zicht op het bord, en de geluidtest die hij samen met Toeterke heeft gedaan is goed verlopen. Langzaam vult het klaslokaal zich met leerlingen. De lerares (geen non bij de weg) komt binnen en zegt, Goedemorgen klas. Alles goed?

De leerlingen blijven stil; uit de kast klinkt een zacht Thenk joes, ai is doing fine bud ai is a bitje nerveus. End joes? Toeterke pakt het beertje bij zijn arm, kijkt hem streng aan en legt haar wijsvinger tegen haar lippen aan, als teken dat Moeltje stil moet zijn. Als de lerares het beertje al heeft gehoord negeert zij zijn wedervraag volledig. Zij begint met de les met het uitleggen van de grammatica van de Nederlandse taal. In het Engels!!

Ai denk ai must hef unaother class, mompelt Moeltje. Ai weet dis stuff alredy. Ai hef a bitje of a probul how to see duh weurds. Ai knows when to use duh is and duh sain, ai djust see it fout. Toeterke geeft geen antwoord maar pakt het beertje weer bij zijn pootje. Yeas yeas, ai moet a bitje still sain, enders do main classmates heer mie end wai willen det not. Toeterke geeft een ruk aan zijn pootje en fluistert Moeltje, kijk daar! Wat is dat?

Moeltje volgt haar blik en ziet, verder in de verte dan de binnenkant van de kast, een in een zwart habijt geklede persoon aan komen vliegen. Duh vlaaing nun, jubelt hij enthousiast. Te enthousiast en zeker te hard want van buiten de kastdeur klinken de woorden, Het geluid lijkt uit deze kast te komen, heeft iemand een sleutel?

Dan gebeuren de dingen heel snel. Op het moment dat het tot Moeltje doordringt dat duh vlaaing nun doorzichtig is gaat de kastdeur open, slaat Toeterke haar arm om zijn middel en verdwijnt het tweetal met een plof.

Toeterke wai sain nog steeds in duh kest, onlie noe ist full with papers and duh potloodjes. Verbaasd kijkt het beertje Toeterke aan. Het muizenmeisje kijkt bezorgt. Er klopt iets niet Moeltje. Ik wilde naar mijn huis gaan, maar we zitten nog in de kast. Ik snap het niet. Het beertje kijkt schuldig. Ai denk det is mai skuld. Ai was tinking about duh vlaaing nun end.. Van buiten de kast horen de twee knuffels hoe een klas vol kinderen het Aap, Noot, Mies opdreunen. Toeterke kijkt door het sleutelgat naar buiten. Moeltje, we zijn naar de tijd gesprongen dat duh vlaaing nun nog geen geest was. Levend ziet zij er nog enger uit.

Moeltje kijkt door het sleutelgat. Sai koms dis wee. Fast. Tell mie woat to think. Snel klimt hij op de bezem en grijpt zich aan Toeterke vast. Toet, Rozi, jouw mens, de bank, mompelt Toeterke. Als de kastdeur opengaat vliegen de knuffels de kast uit, via het open raam naar buiten en onder begeleiding van een gillende non verdwijnen zij met een zachte plof naar huis.

Zo, jullie zijn al snel weer thuis. En waar is je rugzakje Moel? Moel kijkt zijn mens aan en lispelt, Duh Vlaaing Nun, sai is un ghost end joes know woat… Ai wil kiep on tokking koeterwaals. No way ai go back to duh.. duh… Sai woas soo criepie. Toeterke knikt. Vreselijk eng. Als zij 200 jaar eerder was geboren had zij vast heksen verbrand, zo eng was zij. Het muizenmeisje geeft alle knuffels en de mens van de Boys een knuffel en zegt, Ik ga naar huis. Ik heb mijn mens nodig om bij te komen van dit avontuur.

Dus lieve mensen, ik denk dat Moeltjes favoriete taal het Koeterwaals blijft. Al gaan we wel werken aan zijn uitspraak.