Koffie is voor mij een secundaire arbeidsvoorwaarden. Dat is al zo sinds mijn eerste baan. Binnen de bibliotheek. Koffie was gratis. Bij Philips was de koffie een dubbeltje per kop. Van die echte automatenkoffie die eigenlijk nog geen cent waard was. Dat was begin jaren 80.
In het ziekenhuis waar ik aan het begin van deze eeuw ging werken, werd de koffie nog gewoon gezet. In van die enorme industriële kannen, goed voor een kopje of 50 misschien wel 100. Het eerste kopje smaakte redelijk, het laatste kopje was echt bagger. De komst van de DE-apparaten maakte dat de kwaliteit van de koffie met sprongen vooruit ging. Helaas bleek DE binnen het ziekenhuis geen lang leven beschoren en werd een contract met een andere leverancier gesloten. Volgens de dader was het om ons betere koffie te schenken, volgens de kenners was het vooral goedkoper. en niet te hachelen.
Tot mijn grote vreugde heeft mijn huidige werkgever de machines van DE staan. Vandaag was ik op werkbezoek en daar kreeg ik te horen dat het contract met DE niet werd verlengd en dat er overgestapt ging worden op een ander merk. Collega wist te vertellen dat dat niet alleen voor de zorglocaties geldt, maar ook voor het hoofdkantoor en dat zelfs de bonenmachines worden vervangen.
Ik weet dat koffie van de zaak een luxe is; zeker binnen een sector die voor hun financiering deels afhankelijk is van gemeenschapsgelden. En misschien valt het mee, en is de koffie van het merk waar de organisatie voor heeft gekozen wel lekkerderderder dan DE koffie of het spul dat George serveert. Maar ik ben er bang voor. Het voelt als de dubbele besparing: goedkoper in de aanschaf en zo niet lekker dat het aantal kopjes per dag per medewerker sterk verminderd.
We gaan het zien. Maar mijn eerste reactie was Blijf van mijn secundaire arbeidsvoorwaarden af, ja! Je bent verslaafd of je bent verslaafd. ☕
Koffie Digitalix 
Argh slechte koffie is zo belangrijk, geef er iets meer aan uit en personeel is tevreden en werkt harder. Ik heb meer dan eens mijn eigen koffie en thee meegenomen naar werk, niet voor niets.
LikeGeliked door 1 persoon
Ohhhh, ik snap je! Lekkere koffie is zó belangrijk. Ik herinnerde me laatst ineens dat in 1990 de koffiekar twee keer per dag voorbij kwam op kantoor. Die hoorde je al van verre aankomen. Bizar dat we maar twee keer per dag een kopje koffie kregen. Wel gezond. Dat dan weer wel.
LikeLike
Ik ken eigenlijk nergens die restrictie. Heb wat liters koffie als extraatje gedronken.
LikeLike
Hier bonenkoffie op het werk. Maar ik moet hem wel op ‘extra sterk’ zetten voor een lekker bekske.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, het moet altijd wat sterker gemaakt worden. Dat herken ik wel.
LikeLike
Ik ben benieuwd! Misschien is de nieuwe koffie zelfs wel lekkerder?
LikeLike
Die kans bestaat (zoals geschreven); De reviews op hun eigen website zijn lovend (maar lezen als ‘wij van wc-eend’)
Verder is en blijft smaak persoonsafhankelijk. De vroegere buurvrouw van mijn ouders vond haar eigen koffie lekker; ik vond het slootwater). 😉
LikeLike
Arme jij! Nou ja, water is beter!
LikeLike
Ik kan niet zonder koffie. Mijn mooiste moment is mijn eerste kopje koffie bij het opstaan. Heerlijk. Ik heb een goede koffiemachine met verse bonen. Als hij kapot gaat wil ik een nieuwe. Meteen. Verder heb ik geen wensen. Maar verslaafd? Ehhhh☕☕☕
Liefs Joanne
LikeLike
Ik kan alle koffie laten staan.. maar niet dat eerste kopje.
LikeLike
Dus binnenkort wordt de naam veranderd in theedigitalix 😜 Maar de strijd om koffie-automaten is zeer herkenbaar. Wij hopen al jaren op een nieuwe, omdat de oude gewoon op is.
LikeLike
Het wordt nog eerder VlaFlipje_Digitalix dan dat ik er thee tegenaan gooi.
Een ware verslaafde drinkt gewoon door; onder werktijd gaat het vooral om de cafeïne.
LikeLike
Voor alle zekerheid maar een thermoskan met lekkere van Nelle koffie meenemen? En moge de bedte dan winnen.
LikeLike
Ik ga wel aan de thee of houd het op water. Of ik fiets naar huis voor een kopje koffie. Beweging en buitenlucht verzekerd.
LikeLike
Ja dat kan ook. Ik zit nu ook aan de thee. Met van die kleine lipjes waar een vraag op staat: even kijken: .. waar zou je vaker over willen praten? vraagt meneer Pickwick.
Die heb ik al eerder gehad. Ik schrijf mijn antwoorden altijd in een schriftje. Het luidt deze keer: over de eenvoud van gelukkig zijn.
Dat schoot me indertijd simpelweg te binnen. Verder dacht ik daar niet over na.
Wat zou jij antwoorden als je het zonder verder nadenken zou moeten zeggen?
LikeLike
Ik zou juist vaker mijn klep willen houden..
LikeLike