Ik trok een sprintje

Je kan maar een hobby hebben en die van mij vraagt om het gebruik van een planner. Niet zomaar een planner maar het perfecte exemplaar. Dat niet bestaat, realiseerde ik mij van de week. Planner peace zoals het in de community wordt genoemd is niets anders dan Peace of Mind. Zit het goed in het kopje, klopt de planner ook.

Maar goed. Twee weken geleden was ik nog niet zover. Dus bestelde ik een nieuw exemplaar. Vorige week woensdag betaalde ik de inklaringskosten, vrijdag zou het ding bezorgd worden. Vrijdag pingde de app tweemaal. De eerste keer om te vertellen dat de bezorger een uurtje eerder zou komen, de tweede keer met de melding, het wordt morgen.

Op zaterdag kreeg ik wederom twee appjes. De eerste om de bezorgtijd te vervroegen, de tweede met het bericht het wordt maandag. Maandag lieten de appjes mij weten dat het dinsdag werd. Ergens rond de klok van zes uur.

Om vier uur zag ik het postnl busje mijn straat inrijden, een rondje rond de flat maken en wegrijden. Om half vijf zag ik hem weer, net als om vijf uur. Toen leek hij de wijk te verlaten. Ik bedacht mij geen moment, trok mijn roze crocs aan, gaf Zoon opdracht op de bel te letten (voor het geval de bezorger toch onze kant op kwam) en trok een sprintje richting busje.

Ik weet niet wie de route heeft gemaakt, zei de bezorger, maar die is hier nog nooit geweest. Ik moet volgens planning bezorgen, en ik word van hot naar haar gestuurd. Ondanks dat was hij niet te beroerd om te checken of mijn pakje in zijn bus lag (ja) en het ook uit de stapel te vissen.

Ik mag die bezorger wel. Nu had ik mijn pakje om half zes al, anders had ik tot acht uur (toen kwam de melding in de app dat het pakje bezorgd was) moeten wachten. Oh, en de spierpijn verteld mij dat sprinten op crocs niet slim is. Of misschien gaat het om sprinten in het algemeen. Dat kan ook. Ben geen 20 meer.