Sinds een jaar of drie ben ik zwaarder dan mij lief is. Mijn BMI ligt iets en soms een beetje meer boven de 25 en dat is te hoog. Om de zoveel tijd verlies ik een kilo om de binnen een paar weken weer terug te vinden. Of de kilo vindt mij terug, dat kan ook. De laatste keer was herfst 2021 en die kilo kwam niet alleen maar had wat familieleden bij zich.
Een paar maanden geleden besloot ik dat het tijd werd afscheid te nemen. Eerst ging de chocolade in de ban. Daarna werd het menu nog een tikkie gezonder van samenstelling en aansluitend maakte ik de porties wat kleiner en ging het fenomeen snaaien in de ban. Omdat het niet elke dag van lopen of fietsen komt, begon ik aan mijn elke dag yoga challenge (91 days and still counting).
Ondertussen ben ik leniger dan drie maanden geleden en heb nauwelijks fibromyalgie aanvallen gehad (waardoor ik ook al bijna 35 dagen dicloflenac-vrij ben). Alleen qua gewicht zag ik geen vermindering. Elke keer dat ik op de weegschaal stond kroop de naald naar de 79 kilo en bleef net daaronder plakken. Een maand geleden bleek Zoon, 1.90m lang en in het bezit van drie lintwormen, minder te wegen dan ik.
Om te voorkomen dat het cijfer op de weegschaal demotiverend zou werken, liet ik mijn gewicht los. Tot vandaag (soms doe ik gekke dingen) en ik kon mijn ogen niet geloven. Nee, mijn BMI is nog steeds te hoog, maar ik ben wel dik 2,5 kilo kwijt. Kijk, dat is een motiverend getal. Dat ik er nog 4,5 te gaan heb voordat mijn BMI weer een indicatie van een gezond gewicht is laat ik voor nu los.
Ik zet mijn verstand op nul, laat mijn gewicht en alle verwachtingen verder los los en ga rustig verder met aan mijn gezondheid werken. Want de bijwerkingen, leniger en minder pijn, zijn belangrijker dan gewicht en motivatie genoeg.
Koffie Digitalix 
Ruim boven de 100 kilo en een BMI boven de 30.
Het blijft gedoe, zonder succes ….
Ik wens jou meer succes.
Stille groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Met het stijgen der jaren wordt het gewicht minderen steeds lastiger.
LikeLike
Daar ben ik het niet mee eens… Maar ik denk dat je ook niet moet ‘proberen af te vallen’ (want dan komt je daarna geheid weer aan), maar dat het een kwestie van een andere leefstijl is. Het roer om, niet om af te vallen, maar omdat je het vanaf nu anders wilt, omdat het beter voor je is. Dan is ook meteen het jojo-effect weg. Sinds ik ‘anders’ leef en eet, ben ik juist de afgelopen jaren (rond mijn 60e dus) de kilo’s kwijt die er eerder maar niet meer af wilden…
LikeLike
Dus: (vervolg op de reactie hier boven) wat jij nu doet (verwachtingen los laten en gewoon lekker doorgaan met alles wat jouw lijf duidelijk fijn vindt) is super. Mens… 35 dagen diclofenac-vrij… gefeliciteerd!
LikeGeliked door 1 persoon
Wat goed! Wat een stimulans zal dat zijn
LikeGeliked door 1 persoon
Dat kan je wel stellen.
LikeLike
Wat fijn dat je het los kunt laten en dat het eigenlijk dan ook nog resultaat oplevert. 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Misschien klopt het dat het lichaam even moet wennen aan minder suiker, iets minder bouwstoffen en wat meer bewegen.
LikeLike
Ik zeg maar niet wat mijn BMI is / was – komt in de richting van een dame van middelbare leeftijd….
LikeLike
De leeftijd vaan een dame van middelbare leeftijd…?
LikeLike
Volgens mij werkt dat inderdaad het best. Niet gefixeerd zijn op het getal op de weegschaal, maar ervoor kiezen om gezonder te leven. 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Ik denk dat dat een heel goed uitgangspunt is. En die 35 dagen dicloflenac-vrij bewijzen het!
LikeGeliked door 1 persoon