Koffie Digitalix

Afhankelijk van de dienst die hij heeft zorgt Zoon voor het eten. Omdat hij zo vaak kookt en meestal de boodschappen doet, heeft hij een goed gevoel wat voorraden betreft. Maar ja, dan moet zijn moeder, ik dus, hem niet verrassen met een mee-eter. Dat deed ik maandag. De Tuinen van bleken groter dan gedacht en Vriendin nam het aanbod om bij ons mee te eten met twee handen aan. Ik stuurde Zoon een appje, deed een menu suggestie en hoorde niets terug.

Don’t worry. Toen wij thuiskwamen was het eten klaar al had Zoon het mee-eet appje pas laat gelezen. Iets met horloge thuislaten en telefoon in de auto laten liggen. En ik maar denken dat de jeugd van tegenwoordig aan hun telefoon vastgeplakt zit. 😉 Nadat hij het appje had gelezen is hij via een supermarkt naar huis gekomen en gaan koken. Het briefje met daarop mijn boodschappen lag daardoor nog op de kast.

Dinsdag, na mijn werk, bood ik aan de boodschappen te doen. Niet nodig, zei Zoon. We eten gewoon friet met snacks. Doe ik morgen de boodschappen wel. Een lief aanbod. Alleen lag er geen friet meer in de vriezer. Blijkt hij toch wat minder goed op de hoogte van de voorraden te zijn dan ik altijd dacht. Toch het kind van zijn moeder en ik ben de boodschappen gaan doen. Want dat aanbod stond nog.