Toen ik mijn appartement kocht had ik over één ding niet nagedacht. Het wassen van de ramen aan de buitenkant. De eerste keer nam Vriendin deze voor haar rekening, en de tweede keer, een jaar of twee misschien wel drie later deed de glazenwasser het.
Puur per ongeluk. De zoon van de glazenwasser hielp zijn vader tijdens de zomervakantie uit en dacht dat mijn slaapkamer bij het huis van de buurman hoorde. Sinds die tijd worden vier ramen met telescoop-ding gewassen, en klimt de glazenwasser over het balkon om de balkondeur te doen.
Sinds ik thuiswerk zwaaien wij één keer in de zes weken naar elkaar. Zo ook dinsdag. Maar dit keer stond de balkondeur op een kier. Hij lapte het raam, wreef een paar onderdelen van de deur, die niet onder contract vallen, op en opende de deur voor een praatje.
En terwijl hij daar stond te praten, nam hij gelijk de binnenkant van de balkondeur, inclusief de sponning mee. Daaraan herken je de vakman.
Van de week zelf de rest van de ramen maar weer eens doen.
Koffie Digitalix 
Mijn oude ramenlapper, een buurman, was ook zo’n vakman.
Tot 76 jaar lapte hij bij mij.
Een jonge buurman nam deze taak over. Alleen kon ik daar de klok niet op gelijk zetten. En werden de ramen ook niet zo schoon.
Nu twijfel ik al 2 jaar over een nieuwe vakman.
De binnenkant van mijn ramen worden nu wel gewassen. Mijn schoonmaakster heeft die taak op zich genomen.
Vriendelijke groet,
LikeLike
Hebben we samen schone ramen; de jouwe van binnen, die van mij van buiten. Hoewel, tijdens mijn laatste vakantie heb ik in ieder geval het raam in de huiskamer een soppie gegeven.
LikeLike
Ik mag graag kijken naar zulke mensen, zeker als ze zoveel liefde voor het vak hebben.
LikeGeliked door 1 persoon
Grappig dat je er nu over schrijft.
Vandaag voor het eerst zijn de ramen door een glazenwasser gedaan. Ik woon hier nu twee en veertig jaar. Het huis telt drie verdiepingen.
Beneden was een makkie. De tweede verdieping ook. Daar is een platje. Kun je gewoon op lopen. Dus ik klom uit het raam. Kon ik de buitenkant doen.
De eerste verdieping was een uitdaging. Ik hing uit het raam en stond met een been op een kleine vensterbank buiten. Een beetje jongleren.
Zowel Lief als de kinderen vonden het maar niets. Ik deed het toch
Maar sinds mijn val ben ik toch anders gaan denken.
Dus vandaag de glazenwasser. Hij komt elke maand.
Ik heb heerlijk schone ramen. De kozijnen neemt hij ook mee.
Het nieuwe bankstel kan elk moment gebracht worden. Tijd om ook de binnenkant weer eens te doen.
Blij mee. Ook dat het kan.
Liefs Joanne 😘🧡
LikeGeliked door 1 persoon
Fijn, zo’n vakman! Ik haal denk ik één keer per jaar rare toeren uit om het raam boven aan de buitenkant te wassen. De rest van het jaar doet de regen dat…
LikeLike
Met mijn hoogtevrees en het bijna onbereikbaar zijn van het raam in de huiskamer vind ik dit een perfecte oplossing. Het hoeft voor mij niet elke zes weken, maar het is alles of niets, en dat snap ik vanuit het oogpunt van de glazenwasser.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is fijn geregeld bij jou. Hier wil men ook de ramen graag tegen betaling doen. Maar ik heb een benedenhuis en… kom op Willem, doe gewoon je eigen ramen zeg, zo sprak ik mezelf ooit toe. Beneden gaat dat goed. Boven gaat het goed bij de openslaande ramen. Maar er zijn ook delen die niet open kunnen. En dan moet je dus uit het raam gaan hangen, goed vasthouden en proberen zodanig te rekken dat je alles meepakt. En nu is er dus een (1 dus) raam, daarvan kan ik het rechterbovenhoekje niet bereiken. Dan moet ik echt met een stokje in een dweiltje poeren. Het zal wel geen gezicht zijn. Ik heb wel eens gevraagd aan Tuinier, Plato of Cornelis of die het willen. Maar laten die nou dat plekje ook niet kunnen bereiken. Als het echt nodig is heb je niks aan die jongens.
LikeLike
Als sai duh krachten souden boendelen… 😉
Ik heb meerdere hoekjes. Ooit zag ik hoe vriendin met gevaar voor eigen leven uit mijn raam hing om ze te soppen en dacht, dat nooit weer.
LikeLike
Mooi meegenomen! Ik woonde ooit naast een glazenwasser. Zodra ik buiten stapte met mijn emmer, riep mijn buurvrouw haar man. Zo jammer dat ze gingen verhuizen.
LikeLike