Ooit ging ik digitaal. Qua wekker. Zonder radio maar met stekker en, veel storender, met van de grote lichtgevende rode digitale cijfers. Een slapeloze nacht werd ineens een stuk slapelozer wanneer je de minuten in rood weg zit kruipen. Om over al piepend bruut uit je slaap getrokken worden nog maar te zwijgen.
Een jaar of tien geleden al weer stapte ik over op een app op mijn telefoon, Sleep Cycle. Dankzij een bewegingssensor een een tijdspanne van een half uur om wakker te worden werd ik nog maar zelden uit een diepe slaap gehaald. Wat knapt een mens daar van op.
In die tien jaar is er veel veranderd waardoor ik steeds meer last van begon te krijgen was mijn telefoongebruik. Ooit deed ik al het internetsurfen via de laptop maar de laatste jaren gebruik ik daar steeds vaker de telefoon voor. Ineens was het logisch om midden in de nacht het antwoord op de vraag lusten pinguïns pudding te googlen en van het één kwam het ander.
Het werd tijd voor actie. Actie in de vorm van een wekker zodat de telefoon in de kamer kan blijven. Maar niet dat kreng met die rode cijfers dat nog altijd in de kast ligt. Ik surfde over het net. Dit keer overdag en op de laptop. Dat gesurf leverde niets op. En toen dacht ik aan het reiswekkertje van het Zweedse warenhuis.
Zo simpel als wat, met vier standen. Tijd, wekker, timer en temperatuur. Dankzij het internet vond ik de gebruiksaanwijzing en nam twee weekenden geleden naast ‘de tijd’ ook de wekker in gebruik. Mijn slaaphygiëne ging met sprongen vooruit, en meestal ben ik voor de wekker wakker.
Het werd 1 oktober. Na een veel te lange wandeling ging ik vroeg naar bed. Natuurlijk met telefoon om nog even te scrollen. Even werd heel kort want moe. Zo moe, dat ik mijn telefoon niet eens naar de kamer bracht maar mij omdraaide en in slaap viel. Om negen uur (ik zei toch dat ik vroeg naar bed ging) werd ik wakker van een irritant piepend geluid. Mijn telefoon met de waarschuwing dat ik mijn medicijnen moest slikken.
Braaf deed ik wat de telefoon van mij vroeg en liet het kreng daarna in de huiskamer achter. Ik bekeek de wekker. Die stond wel heel vroeg ingesteld. Een uurtje later opstaan op mijn vrije dag kon vast geen kwaad en ik verzette de wekker. Tevreden woelde ik een uur of vier en viel in slaap.
Dit keer werd ik niet voor maar van de wekker wakker. Slaapdronken liep ik de huiskamer in alwaar de wereld nog donker was. Gapende maakte ik een kop koffie. Toen viel mijn oog op het ovenklokje. Het was iets over vijven. Kreun. Ik bekeek mijn wekker en zag dat mijn plan van de avond daarvoor was mislukt. Ik had niet de wekker een uur vooruit gezet, maar de klok een uur achteruit.
Je kunt maar talent hebben. Ik wens iedereen alvast een fijne nachtrust toe.
Koffie Digitalix 
Die in- en opgeponste letters en cijfers zijn ook zo klein. Bij daglicht is dat al een heel gepriegel. Geen wonder dat je slaperig en in het halfduister de mist in ging. Met bril, neem ik aan. Ik hoop dat de instellingen voor de komende nacht wel al goed staan. Effe dubbel checken zou ik zeggen.
LikeLike
Zonder bril. Dan zie ik op neus-afstand het beste.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is zeker een vorm van talent. Een wonder dat je niet bent gehavend!
LikeGeliked door 1 persoon
Sorry Rianne, ik snap dat het vervelend was, maar ik heb erg hard gelachen om je blog! Ik zag het voor me. Ik gebruik mijn telefoon en dat gaat erg goed. Maar ik word niet wakker met de vraag of pinguïns ook pudding lusten (wat een geweldige zin was dat, daar begon het lachen al!) en slaap erg vast. xx
LikeGeliked door 2 people
Lachen mag en ik heb nog geen antwoord gevonden. Of ik ben het vergeten.
LikeGeliked door 1 persoon
Hahaha! Ben je na die mok koffie trouwens op gebleven of weer terug naar bed gegaan?
LikeGeliked door 1 persoon
Opgebleven en naar de opgaande zon gekeken.
LikeGeliked door 1 persoon
De beste manier om de dag te beginnen!
LikeGeliked door 1 persoon
Ook ik heb erg moeten lachen. Je hebt het beeldend opgeschreven.
Ik ben een ochtendmens. Hoe vroeger hoe beter. Al kom ik de laatste tijd niet voor zeven uur mijn bed uit. Met pensioen he.
Sinds mijn val vorig jaar heeft Lief zijn telefoon naast zijn bed. Nog steeds. Ik neem hem ook maar mee naar boven. Ik word regelmatig wakker ’s nachts. En kijk dan even op mijn telefoon. Het is een gewoonte geworden.
Liefs Joanne 😘🧡
LikeGeliked door 1 persoon
Die gewoonte herken is. Bij mij liep die gewoonte uit de klauwen.
LikeLike
LOL, arme jij, maar ik moet wel glimlachen om je verhaal.
LikeLike
Haha! Ik heb met grote tevredenheid mijn rooster gezien voor de nacht dat de klok achteruit gaat. Dan heb ik met mijn rare hoofd een klok nodig die zegt dat de tijd op zijn klok oud is zodat ik zeker weet dat mijn telefoon mee is gegaan naar de nieuwe tijd. Wat een onmogelijke tijd trouwens!
LikeGeliked door 1 persoon
Maar wat ik me af vraag… Lusten pinguins nou pudding of niet?
LikeLike
Weet ik nog niet.
In principe zijn Pinguins carnivoren dus alleen vleeseters. Maar Jell-o is van gelatine gemaakt. En gelatine komt uit dierenboten dus…
Het kan nog steeds ja worden.
LikeLike