Koffie Digitalix

Je hebt woorden, die slaan de plank volledig mis. Zoals familieplanning. Als het op familie aangaat, valt er niets te plannen. Wensen, dromen: ja. Plannen: nee. Zelfs niet in een tijd waarin de techniek voor niets staat.

Als er wel zoiets bestond, was mijn familie er slecht in. Mijn vader was op dezelfde dag jarig als Juliana, toen nog Prinses der Nederlanden. Mijn moeder deelde haar verjaardag eerst met de schoonvader van haar zusje, later met de schoonzus van haar zoon en weer later met een neefje van haar kleinkind. Mijn broer bleek een leuk verjaardagscadeautje voor oma van moeders kant en ik…

Ik was voorbestemd een kerstkindje te worden waarbij de kans groot was dat mocht ik te vroeg geboren worden, dit op dezelfde dag als de verjaardag van opa aan vaderskant plaat zou vinden. Ik was toen al eigenwijs, of het was het tweede telfoutje rondom die zwangerschap, en kwam net na het vertrek van die grote kindervriend ter wereld. Ondanks niet dezelfde datum werd voor de familie mijn verjaardag meestal gecombineerd met het kindervriendenfeest. Anders is het zo druk in december, zei Mams altijd.

Daar had zij wel gelijk in, realiseerde ik mij vorig jaar. De decembermaand krikt het gemiddelde buiten de deur eten enorm op. Mijn verjaardag met vrienden (sushi) gevolgd door mijn verjaardag met Broer en SchoneZus (Grieks) en één van de twee kerstdagen met vrienden (sushi). Ik besloot het dit jaar anders aan te pakken en stuurde in september via de app 10 data richting de vriendinnen om mijn verjaardag niet te vieren maar wel uit eten te gaan.

Binnen een uurtje was duidelijk dat vrijdagavond 10 en zaterdagmiddag 11 november veruit favoriet waren. Omdat ik geen 20 meer ben en steeds meer moeite krijg met een avondprogramma was ik blij met de lunchoptie. Alleen, de elfde van de elfde is in Venlo geen goed moment om rustig uit eten te gaan. Inderdaad, ik heb het plantalent van mijn ouders.

Ik heb trouwens nog meer talenten, zoals lomp zijn. Het is dat de deur tussen de hal en het restaurant aan één kant goed vast zit, anders was ik om 18:00 uur letterlijk met de deur in huis gevallen. Nu bleef het bij een enorm harde knal en kwam zelfs mijn neus ongeschonden uit de strijd omdat mijn Doc Martens de eerste klap opvingen.

De toon voor de avond was gezet. De stemming zat er meteen goed in en gierend van het lachen werden we naar onze tafel begeleid. De vrolijke noot bleef, ondanks wat serieuze momenten, er de rest van de avond in en hoewel ik niet echt jarig was, werd ik, en indirect de Boysz, toch fors verwend. Het eerstvolgende ijsje is gratis, ik kan nog wat bloempotten met violen vullen, en de Boys krijgen alle drie een echte muts en/of sjaal (in een door henzelf uit te kiezen kleur) zodat er voor hen geen reden meer is mijn sokkenla te plunderen.

Dames, bedankt voor een heerlijke avond en wat mij betreft doen we het volgend jaar weer. Ik maak meteen een aantekening in mijn planner!

NB. Dat die ene Prinses besloot om precies op mijn verjaardag het werelds licht te aanschouwen, daar konden mijn ouders dan weer helemaal niets aan doen.