In mijn vorige ‘ik heb even geen werk’ periode ging ik regelmatig, zeg eens per maand, koffiedrinken met Oud-Collega. Het was, tussen al het netwerken en solliciteren door, iets om naar uit te kijken. Toen ging zij verhuizen naar een andere provincie en vond ik werk. Zodra ik een beetje ben ingewerkt kom ik je huis bekijken, beloofde ik. Dat was begin 2020. Ik denk dat ik niemand hoef uit te leggen dat het er de eerste paar jaar niet van kwam. En daarna…? Iets met druk, weinig energie en dat verschrikkelijke stemmetje. Tot ik een blog deelde op LinkedIn, zij reageerde en ik een appje stuurde, wordt het niet weer eens tijd.
We spraken af in Tilburg. De stad waar ik heb gestudeerd. Dubbele pret dus. O-C weer eens zien en spreken, maar ook het weerzien met de stad waar een stukje van mijn jeugd ligt. Het trip down memory lane gevoel.
Het weerzien met O-C was goed (en voor herhaling vatbaar). Het gesprek ging verder waar het dik vier jaar geleden was afgebroken. Wat de trip down memory lane betreft… Hoe zal ik het zeggen. Tilburg blijkt volledig uit mijn geheugen gewist. Ik herkende het station (vaag) en de boekhandel heet nog steeds Gianotten maar dan heb je het wel gehad.
Dat ik toch iets van het nostalgische gevoel mee heb gekregen heb ik voor de volle 100% aan onze eigen NS te danken. De vertragingen en uitgevallen treinen vlogen mij om de oren. En als iets hoort bij het bestaan van een spoor-student… 😉
Koffie Digitalix 
De vertragingen en uitgevallen treinen gedurende de 13 jaar dat ik treinde voor school, studie en werk zijn er de schuld van dat ik sindsdien zo’n hekel heb aan het OV dat ik het niet zal gebruiken als het niet echt nodig is.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik houd vast aan alle dagen data het wel goed ging met de trein in de 9 jaar dat ik dat ding zakelijk etc nodig had. Het scheelt misschien dat ik een aantal jaar met de trein door de UK ben gereisd. Begin jaren 80 bleek de NS het toppunt van punctualiteit.
LikeGeliked door 1 persoon
De NS zal nooit veranderen!
LikeLike
Alleen de reden van de vertraging verandert… van kapotte bovenleidingen via blaadjes op het spoor naar ‘we hebben niet voldoende personeel’ …
LikeGeliked door 1 persoon
Ach die laatste zin, ik had me helemaal ingesteld maar had nergens last van. In Tilburg had ik mijn eerste liefje de ik beter zou kunnen omschrijven als de eerste grote fout van na mijn achttiende. De trein zal altijd iets voor me blijven betekenen, teveel mooie herinneringen en gesprekken ook tijdens vertragingen.
LikeGeliked door 1 persoon
Fijn dat jullie weer eens hebben kunnen afspreken. En hierna misschien ook wel weer iets vaker.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is wel de bedoeling.
LikeLike
Ik heb ook nog in Tilburg gewerkt. Toen reisde ik ook met de trein. Kan me herinneren dat ik ooit door een Tilburgse oom terug naar Breda gebracht ben omdat er geen treinen reden. Leuk dat het zo’n gezellig weerzien was. Nu niet meer zolang wachten, he?
LikeLike
Ik beloof beterschap.
LikeLike