Koffie Digitalix

Boodschappen doen stond niet op de planning. Ik had zondag voor twee dagen eten meegenomen. De kok had het anders geïnterpreteerd en vroeg maandag, vers uit de nachtdienst en zo slaperig als het maar zijn kan Wat eten we vandaag? gevolgd door Zal ik kip uithalen? Leuk idee, maar de diepvriezer bleek leeg.

Boodschappen doen dus. Rond half drie had ik eindelijk voldoende moed bij elkaar geraapd om naar buiten te gaan. De waterkou en de eerste druppels kwamen mij tegemoet. Even overwoog ik nog even te wachten. Terug naar binnen te gaan.

Ik was streng voor mijzelf en ging de boodschappen doen. Die paar druppels kwamen goed uit, besefte ik al snel, want nu had ik een excuus mijn capuchon over de oren te trekken. Niet zozeer tegen de regen als wel voor de warmte.

Op weg naar huis was het droog maar ik deed net of ik gek ben (gaat mij heel natuurlijk af) en trok de capuchon wederom over mijn oren. Weer thuis trok ik mijn thuiswerktenue weer aan, nam plaats voor de laptop, keek naar buiten en zag dat het gestopt was met zachtjes regenen. Het hagelde en wel zo hard dat binnen no time de straat blank stond en mijn balkon onder een laagje ijs lag.

Sommige oude wijsheden worden niet voor niets wijsheden genoemd. April doet wat-ie wil is zo’n oude wijsheid. Ik hoop dat april morgen wil schijnen. Dat lijkt mij wel wat.