Koffie Digitalix

De eerste 25 jaar van mijn leven bracht ik door in Eindhoven. Geboren en getogen dus. Ondertussen woon ik al dik 35 jaar (met een korte tussenstop in Best, een uitstapje van 10 maanden naar Richmond Indiana en aansluitend een ‘verplicht verblijf van een maand of zes in Wintelre (don’t ask) in Limburg. Sinds 2011 in Venlo. Eindhovense in Venlo stond er een hele tijd in het onderschrift hier op mijn blog te lezen.

Ondanks dat ik niet terug zou willen naar Eindhoven (buiten dat ik daar niemand (meer) ken, ben ik negen van de tien keer ook de weg kwijt want ze blijven de infrastructuur maar aanpassen) identificeer ik mij nog wel altijd als Eindhovense. Vandaar ook dat onderschrift.

Mijn huis is mijn thuis, Venlo is mijn woonplaats en ik ben een Eindhovense. Of toch niet?

Ik heb in de zeer nabije toekomst een Venlo-bezichtigingsafspraak staan. Ik ben de rondleider. Van te voren kreeg ik het verlanglijstje van mijn gast doorgestuurd. Drie van de vier items liggen op loopafstand van het station en mijn huis. Dan beperken we ons tot die drie items, was de reactie.

Toen gebeurde er iets bijzonders. Mijn hart kwam in opstand. Ja, de drie gekozen bezichtigingsobjecten zijn prachtig maar mijn stad, mijn Venlo, heeft nog zoveel meer te bieden. Inderdaad. Mijn stad, mijn Venlo*). Ben ik zomaar ineens een Venlose met Eindhovense roots geworden. Een mindshift van heb ik mij jou daar.

Oh, en de route heb ik uitgebreid. Want waarom twee kilometer lopen om drie mooie dingen te zien wanneer er nog zeker elf prachtige objecten (een deel van de foto’s was echt mislukt waardoor ik er maar elf kan delen) binnen een straal van nog eens twee kilometer liggen.

Voor de mensen die even snel geteld hebben en op twaalf uitkomen. Dat klopt. Eén van de foto’s is gemaakt bij één van de drie wensenlijst-objecten.

*) Ondanks dat spreek ik nog steeds geen woord dialect en wil dit ook zo houden 😉