De vaste lezers weten het. Ik heb een zwak voor planners en notitieboekjes. Een enorme zwak. Misschien wel een verslaving. Eentje die ik momenteel redelijk onder control heb. Vanuit mij gezien dan. Iemand die geen last heeft van deze verslaving zal vinden dat ik dit jaar al zeker twee planners te veel heb gekocht. Maar dit blog gaat over een notitieboekje.

Dat ik niet nodig heb want in het exemplaar dat ik tot nu toe gebruik zitten nog wat lege pagina’s. Maar ja, van alle notitieboekjes vind ik die collegeblokken met 400 pagina’s en meerdere tabbladen de mooiste die er zijn. Al koop ik ze zelden want 400 pagina’s… die krijg ik nooit vol.

Zondag wandelde ik na een meer dan gezellige lunch buiten de deur met een omweg naar huis. In de stad kon je over de koppen lopen, maar ik had bedacht dat ik even bij de H3MA moest zijn. Wat ik zocht was er niet maar ik zag een legergroen collegeblok liggen, matching pennen en washi waar ik wel iets mee kan. Ik liep al naar de kassa toen ik dacht dit heb ik niet nodig. Ik bracht alles terug naar de de plekken waar ik het had gevonden.

Toen zag ik de stickers. Goud. Daar kan en doe ik niets mee. Maar twee van de stickers leken wel heel erg op een huismus en ineens had ik mijn excuus. Want ja, ondanks een grote mond geen excuus nodig zoek ik altijd wel een excuus.Dan ga ik nu aan de slag om de eerste van de 400 pagina’s (dus 800 kantjes te vullen.