Koffie Digitalix

Gisteren appte Vriendin een Facebook-herinnering van haar door. Op 4 augustus zat zij, op haar vrije dag, in alle vroegte in mijn nieuwe huis om de ZIGGO-monteur op te wachten. Iets dat mij de gelegenheid gaf om in mijn oude huis de verhuizers te ontvangen. Vriendin is van het ‘ik kan niet stilzitten soort’ dus tegen de tijd dat Zoon, de verhuizers en ik in Venlo aankwamen, was de hele hut gepoetst. Waarom niet eerder, zie ik jullie denken. De schilder verwijderde het laatste plastic pas op 3 augustus rond 23:30 uur. Eigenlijk stond de verhuizing voor 5 augustus gepland (en kon ik de 4e de keet poetsen) maar mijn toenmalige werkgever gooide roet in het eten. Die had op 5 augustus alle medewerkers van het verhuisbedrijf nodig voor een interne verhuizing. Het zou de 4e kunnen, anders wordt het een week later, zei de medewerkster van het verhuisbedrijf. We moeten de hele tijdelijke bijbouw van het ziekenhuis leeghalen. Aangezien ik op dat moment mijn werkplek in datzelfde bijgebouw had, was ik dusdanig flabbergasted dat ik ja zei. Wij, mijn collega’s en ik, wisten namelijk nog van niets. OEPS!!!

Het appje van Vriendin haalde niet alleen de herinnering aan de verhuizing naar boven, maar ook de herinnering aan de laatste keer dat mijn keuken en echt goede beurt heeft gehad. Daar was zij namelijk ook bij. Omdat de keuken al sinds januari op mijn to-do lijstje staat heb ik vandaag gebruik gemaakt van een energie aanval door de hele keuken voor de verandering niet in delen maar volledig leeg te halen. Iets met mijzelf kennen. Wanneer de hele woonkamer vol ligt met keukengerei poets ik ook zonder energie en zin verder. 😉 Met enige tevredenheid kan ik dus melden dat de buitenkant van de keuken weer helemaal schoon is. Nu de laden nog. Maar dat is werk voor een andere keer. Voor nu is mijn keuken weer een plaatje.

Voor de oplettende lezers: ja, de plint zit niet op zijn plaats. Iets met een diepvries die niet meer vriest en een zoektocht naar de oorzaak.