Koffie Digitalix

In het kader van ‘Huismus kom je huis eens uit’ vertoef ik tegenwoordig eenmaal per maand op locatie. Afgesproken tijdens een eerdere bijeenkomst van het team. Die keer dat ik mijn auto juist daar parkeerde waar het niet moest. De eerste bijeenkomst ging, dankzij een forse fibro-aanval, aan mij voorbij. Die bijeenkomst was in Alphen aan de Rijn en vanuit Venlo wat mij betreft net een brug of een pontje te ver. Voor nummer twee was de keuze op Nieuwegein gevallen. Zelfs onder iets mindere omstandigheden doe ik daar zelden langer dan twee uur over, dus wat mij betreft perfect. 

De dag voor mijn uitstapje ging ik tanken en ik hoorde op het nieuws dat het de droogste meimaand in een eeuwigheid was. Gevolgd door de weersvoorspellingen. Jullie raden het al. Regen. 

Voor de zekerheid vertrok ik meer dan een uur te vroeg. Op de eerste brug, 5 minuten van mijn huis verwijderd, vielen de eerste druppels. Niet dat het verkeer daar last van had want we stonden al stil. Jullie snappen dat toen mevrouw Google een alternatieve route voorstelde ik hapte als een geit in de haverkist. Waarschijnlijk maken meer mensen gebruik van Mevrouw Google om hen van A naar B te begeleiden want al snel reed het verkeer op de alternatieve route ook … hoe zal ik het zeggen … langzaam. 

Mevrouw Google stelde een alternatieve alternatieve route voor. Ik zei ja. Ik zei ook ja tegen de alternatieve alternatieve en nog alternatievere  route. Had ik in een eerder stadium de snelweg al verlaten, nu verliet ik ook de provinciale weg. Ik werd, via 30 km wegen, via de historische kern van Buren naar Asch en even later Culemborg geleid. Toen zei mevrouw Google, ik weet nog een snellere route en ik dacht Fok it Mrs Google. Dadelijk ga ik over het fietspad. Ik hield vast aan route drie. Ik ging zowaar richting de snelweg en dacht goede keuze. 

Sommige dingen moet je niet denken. Met meerdere snelwegen duidelijk in het zicht reed ik nog steeds over een 30 km weg. Dijk is een beter woord. Kronkelig, smal met aan beide zijde een afgrond en de weg zelf was voorzien van een helling. Op 150 meter voor de rotonde die mij naar de parallelweg en aansluitend de snelweg ging leiden, besloot mijn voorligger dat die smalle, kronkelige dijk de perfecte plaats was om haar enorme Volvo station te keren waarbij zij totaal geen rekening hield met het feit dat zij richting het stuk weg draaide waar Grump op zijn bandjes stond te trillen. Om een botsing met aanvullend oponthoud te voorkomen zat er niets anders op dan tergend langzaam achteruit rijdend de helling af te dalen, rekening houdend met de bochten. Niet mijn hobby! Zacht uitgedrukt.

Het is gelukt, maar de volgende keer dat mevrouw Google een alternatieve route voorstelt kan zij mijn rug op.