Koffie Digitalix

In 2021 werd het groots aangekondigd. Binnen niet onafzienbare tijd zou gestart worden met het leggen van glasvezel. Aangezien de gemeente had aangekondigd de stoepen en parkeerplaatsen binnen het complex waar ik woon pas aan te pakken nadat de gas- en elektriciteitsleidingen waren vervangen en de glasvezel gelegd, goed nieuws voor mijn medebewoners en ik zei de gek.

Glasvezel werd een terugkerend agenda onderwerp tijdens de jaarlijkse ledenvergadering. De meldingen altijd hetzelfde. Je hoeft niet over te stappen, maar laat de glasvezel wel tot in de meterkast leggen en je hoeft niemand binnen te laten, als je maar zorgt dat de meterkast open staat.

In oktober van het vorig jaar, net nadat WML het kleine parkeerterrein na een spoedreparatie aan de riolering waterpas had gelegd, verschenen de glasvezelkabelleggers in de wijk. Binnen no time lag er glasvezel in de aanpalende woningen maar het complex werd angstvallig genegeerd.

Op een druilerige dag in maart vond ik twee briefjes van de kabelmaatschappij in de brievenbus. Op het eerste stond te lezen Wij zijn begonnen met het leggen van de glasvezel, u hoeft niet thuis te zijn. Op het tweede briefje stond U was niet thuis. Bel of mail Leonard om een afspraak te plannen. Leonard werkt niet voor het Nederlandse bedrijf dat de glasvezel legt, maar voor een Duitse onderaannemer. Die vooral met Roemenen werkt. Iets dat het communiceren er niet makkelijker op maakt.

Begin april gooide ik er een mailtje naar Leonard tegenaan. Ik kreeg een door Google translate vertaald excuusmailtje terug. Tweede briefje was onterecht in de bus gestopt, de blok waar ik woon stond voor eind mei op de planning. Twee weken later kreeg ik een officiële brief met de melding wij komen 7 juni, zet u de meterkast open. Natuurlijk doe ik dat.

Het werd 23 mei en er lag een briefje in de brievenbus U was niet thuis. Ik sloeg er geen acht op want het was nog geen 7 juni. Op 28 mei werd er aangebeld. Of de meterkast open kon want ze waren zover. Zoon maakte de meterkast open en ik mailde naar Leonard. @#$%^&*( planning van jullie. Wederom excuses. De planning was nog steeds 7 juni, maar de mannen mochten vragen aan de bewoners of het eerder kon.

Bij mij wel. Alleen was de bovenbuurman niet thuis dus kon het werk niet afgemaakt worden. We lieten de meterkast open staan. Tot eind juni. Al die tijd zagen we de werkmannen wel, maar nooit binnen ons portiek. De deur van de meterkast ging weer dicht. Twee dagen later was de bovenbuurman thuis en mocht de meterkast weer open. Het werk zat erop. Joeghei Joeghei!.

Op 1 juli werd er aangebeld. Een man in het pak van het Nederlandse installatiebedrijf. Ik ben de opzichter en we willen de glasvezel voor de overburen aansluiten maar moeten hiervoor in de schuur zijn. Ik heb van de VvE begrepen dat u een sleutel heeft. Die heb ik en ik maakte de deur open. Niet dat mijn overbuurman thuis was, maar toch. Als uw overbuurman er vandaag niet is, moet de schuur morgen weer open, zei de opzichter. Ik zei iets onvriendelijks en gooide al mijn frustraties rondom de achterlijke communicatie vooral met Leonard in de groep.

Er volgde best wel een prettig gesprek vol bevestiging van mijn frustraties. Een gesprek dat afgesloten werd met de melding, By the way, ik ben Leonard. Zucht. Heb ik weer.