Verandering van spijs doet eten, verandering van omgeving kilometers vreten. Is mijn ervaring. Iets met een route met afstand x kiezen, een paar keer fout lopen en uiteindelijk x+ (minimaal) 2 kilometer wandelen. Ravenvennen en Wellerlooi zijn mijn getuigen.

Dit keer ging ik naar de Groote Heide in Venlo. Ik ben daar vaker geweest, maar het gebied is zo groot, daar kan ik nog makkelijk verdwalen. Ik bedoel maar, ik ging voor de route van 9 kilometer en liep er 11,5. Deels omdat Toet nog wel eens van het pad afwijkt en ik kan die kleine muis niet alleen het bos in sturen. Vind ik. Hij denkt daar anders over.

Het eerste deel van de route leidde mij door een villawijk. Een moderne villawijk. Met een fietspad dat breder is dan mijn straat. Geloof ik. Maar dat kan kift zijn. Dat deel van de tocht wandelde ik stevig door, nam geen foto’s en vanuit mijn rugzak hoorde ik alleen Toets’ gemopper. Oh, en de route was daar het lastigst te volgen waardoor alle extra meters niet alleen op Toets’ conto komen. Op het punt waar de weg doodliep was iemand in de tuin aan het werken. Zonder op of om te kijken zei hij De weg loopt hier dood. Stukje teruglopen, achter de lantaarnpaal ligt het pad naar beneden, dan zit je weer op de route. Iets zei mij dat er meer mensen fout lopen. 😎

Eenmaal op de juiste weg zagen we een waterput. Zoef, weg was Toet. Mopperend op die irritante muis dat hij niet moest denken dat hij nat en wel mijn rugzak in mocht zag ik dat de put gelukkig niet diep was, droog stond maar dat Toet kans had gezien met zijn ronde buikje vast te komen zitten in de wateroverloop. Je neemt hem mee maar je hebt er helemaal niets aan. Over het snoepen van paddenstoelen en het met alle winden en de rozenbottels meewaaien ga ik het niet eens hebben.

Eenmaal de woonwijk uit liepen wij aan de kant van de schietvereniging de heide op. Er hingen geen rode vlaggen dus het mocht. Al wandelend kwamen wij in de buurt van het zweefvliegveld en even was ik bang dat Toet naar het vliegveld heen wilde om de vliegtuigen te zien opstijgen maar gelukkig had hij het koud. Maar goed ook want ik ben bang dat we anders nu nog liepen.

Dik twee uur na vertrek waren wij terug bij de auto. Toet lichtelijk teleurgesteld want hij had de op de site vermelde Mariakapel wel gezien maar niet de voormalige Zentraler Telefonbunker Fliegerhorst en het Wachthuisje van Fliegerhorst. Sowieso vraag de Fliegerhorst om een eigen wandeling. Dus binnenkort meer. Maar dan zonder waterput!