Ooit ging ik wel op vakantie. Onder andere naar zonnigere oorden alwaar ik heftig verliefd ben geworden op de bourgainvillea. Hoe groter en wilder, des te beter. Voor mij zeggen die roze bloemen zonnige zuiden.

Vijf jaar geleden ging ik voor de eerste keer over tot de aanschaf van een B-villea in pot. Het was een noodgreep. Al het Nederlandse winterharde spul had de geest gegeven. Iets met balkon op het zuiden en het westen met de neiging een bakoven te worden. Voor mijn gevoel zou de B-villea zich helemaal thuis voelen op mijn balkon. Helaas. De B-villea bleek net als de violen en rozen geen liefhebber van standje Sahara.

Over het algemeen, stoot zelfs een ezel zich slechts eenmaal aan een steen. Ik dus vaker want elke zomer zei ik ik doe het niet meer en elke zomer zwichtte ik voor een B-villea. Die een week stond te pronken en dan overging tot verbranden.

Het exemplaar van dit jaar was groter en minder straks opgebonden. Dat lijkt het ei van Columbus te zijn want … de B-villea heeft zomaar een zomer overleefd. Niet alleen dat, de plant is duidelijk groter en wilder geworden en er zitten zelfs nog een paar bloemen in.

En nu vraag ik mij af: heeft die tropische verrassing enige kans van overleven wanneer het winter wordt? We gaan het meemaken.

---

NB. De witte bloemen op de foto zijn van het balkon van de bovenbuurman komen waaien. Normaal laten alleen de (kunst)bloemen los, dit keer een hele tak. Zegt Zoon, Kijk eens wat een mooie tak met bloemen. Misschien kan je die wel stekken. Echt, het is een schatje maar soms. Maar de bloemen zijn mooi, en zo heb ik de hele winter iets ‘bloeiends’ op het balkon.

Een paar weken geleden maakte ik jullie deelgenoot van het feit dat ik sinds kort oma ben. Van een baby orchidee. Waren er eind oktober slechts blaadjes en worteltjes zichtbaar, een van de kleintjes is bezig met het creëren van een bloemenstengel. Nu nog heel klein maar op een dag.

Nu toch maar eens gaan uitzoeken wat het beste is. Baby en moeder als team zien, of de babies van eigen potten met eigen voeding voorzien. Zonder een moord te plegen. Jullie horen nog van me.

Juli was de maand waarin ik mijn slaapkamer een update gaf en aan de slag ging met het verwerken van het laatste stukje onvoltooid verleden tijd. Zeg ik nu maar soms is trauma net Heintje Davids en in dat geval volgen er nog een aantal comebacks. De slaapkamer was nog niet af toen het lampje uitging. Covid of griep. Wie het weet mag het zeggen maar de koorts was twee weken torenhoog, de koffie smaakte pas weer na twee maanden en de conditie is nog niet helemaal terug. Als dit jaar een hijgend hert aan de levende kerststal wordt toegevoegd kan ik auditie doen.

Heb je binnenkort tijd om naar IKEA te gaan, vroeg Vriendin. Altijd. Vooral omdat het slaapkamer wensenlijstje nog wat items bevatte. Normaal heeft Vriendin door de weeks alle tijd en mag ik werken, nu is het andersom. Dus gingen we op een zondag. Afgelopen zondag. Locatie Eindhoven want bij Rijkswaterstaat had iemand bedacht dat het een goed idee was om zowel de A2 als de A73, beide van groot belang voor de ontsluiting van Limburg, in hetzelfde weekend onder handen te nemen en deels dicht te gooien.

Zoals te verwachten was het druk bij het Zweedse warenhuis maar Vriendin en ik waren voorzien van lijstjes en rolmaat, dus niemand deed ons wat. Tegen de tijd dat we groen zagen van de honger en lichtelijk uitgedroogd waren, vonden we zowaar een plekje in het restaurant om dit euvel te verhelpen.

Op mijn lijstje stond: slaapkamerlampje, dekbedovertrek, bureau-organizer, nachtkastjes, vaas & kunstbloemen. Ik kwam thuis met een slaapkamerlampje, twee dekbedovertrekken (een & twee), bureau-organizer, vaas, kunstbloemen, wekker en last but not least, twee nieuwe kussens.

Gisteren verschoonde ik mijn bed, gooide één van de nieuwe dekbedovertrekken erop en nam de nieuwe kussens in gebruik. Tot afgelopen nacht maakte ik gebruik van een superdun en zacht HEMA kussen, en een ergonomisch, hard, zijslapergeval minus één van de drie schuimlagen. Ik mag een zijslaper zijn, ik mag ook graag op mijn buik liggen en daar was dat ergonomische geval niet op berekend.

Nu heb ik twee (voor de symmetrie) goed gevulde exemplaren en halverwege de nacht, het was nog niet eens vandaag, wist ik weer waarom ik zo’n hekel heb aan uit logeren gaan. Een ander kussen is altijd wennen. Omdat ik er meteen twee heb gekocht kon ik niet eens terugvallen op een oud vertrouwd exemplaar. Hoewel, het had gekund want beide oude exemplaren liggen op de kast in de kamer. Iets met rustig bedenken of ik afscheid van ze ga nemen of dat ik voor een luxe uitstraling met 4 kussens ga.

Het moge duidelijk zijn: ik heb niet zo best geslapen. Zacht uitgedrukt. Dan nu de vraag van de dag: Hoe vaak vervang jij je hoofdkussen?