Van de week kwam ik de volgende situatie op social media tegen. Mevrouw reageert heftig (migraine, misselijk) op zware maar ook overvloedig gespoten geuren. In de voorbereiding op een eerste date met een meneer geeft zij dit aan en vraagt hem of hij, mocht hij normaal gesproken voor zware, overvloedig aangebrachte geuren gaan, wat minder enthousiast wil zijn. Hij was gepikeerd en de date ging niet door. Haar vraag aan het internet: Hoe zouden jullie reageren wanneer iemand je vraagt wat terughoudend met geuren te zijn?

Aangezien ikzelf ook regelmatig lichtelijk over mijn nek ga vanwege een rijkelijk aangebracht parfum of aftershave was ik benieuwd naar de reacties. Ik vind namelijk dat je het best mag vragen. Sterker nog, ik heb dat in het verleden wel eens gedaan. Collega was toentertijd blij dat ik het gevraagd en stapte over op een ander, lichter eau de toilette zonder bijwerkingen voor mij.

De mensen die net als die mevrouw en ik een gevoelige neus hebben, vinden dat je het best kunt vragen. De vraag is ook niet om helemaal niks te gebruiken, maar een beetje te dimmen. De rest van het internet denkt er heel anders over. Een van de meest gemaakte reacties was: Je denkt toch niet dat ik stinkend de deur uitga omdat er mensen zijn die altijd wat te zeiken hebben.

En nu ben ik een beetje verward. Ik weet dat het in de eeuwen voor ons, toen de douche nog niet bestond en badderen als gevaarlijk werd bestempeld, mensen parfum spoten om niet al te zeer te meuren, maar in de huidige tijd is water en zeep (of douchegel) toch voldoende om niet te stinken*)? Aftershave, parfum, eau de toilette is extra. Vaak zelfs feestelijk. Mijn ervaring is dat een klein beetje heel ver gaat, zeker van het wat duurdere spul. Dus waarom een halve fles spuiten?Dan word je volgens mij een beetje geurblind en schiet je doel voor 100% voorbij.

Mijn vraag is: is wassen met water en zeep voldoende om stinkvrij de rest van de mensheid onder de ogen (en neus) te komen, of is aansluitend iets spuiten/smeren een must? Ik lees het graag.

---

*) Ik weet dat er mensen zijn voor wie water en zeep niet voldoende is om een tijdje onaangename geur vrij te blijven, maar dat is een minderheid.

In maart werd ik verliefd op een rugzak met geborduurde vogel. Iets dat ik wel leuk bij mijn bedrijf vind passen*). De grote vraag was en is… heb ik nog een rugzak nodig? Ik heb twee laptop rugzakken en drie exemplaren een slag kleiner. Het antwoord was dus nee. Ik heb geen rugzak meer nodig. Daarbij probeer ik minder via het internet en meer lokaal te kopen. Ik liet het idee los.

In oktober liep ik door Venlo stad en zag dat Donna Donna zo ongeveer de hele geborduurde vogels tassen collectie had… maar niet de exemplaren die ik zo mooi vind. Voor de zekerheid wandelde ik even de winkel binnen, maar daar zag ik niets van deze collectie liggen.

Maandag was ik in de stad. Op zoek naar wandelschoenen. In het voorbij gaan zag ik nieuwe met vogels geborduurde tassen bij Donna Donna in de etalage staan. Onder andere de rugzakken (die ik niet nodig heb) maar ook een klein hand/schoudertasje. De winkel was gesloten, ik had genoeg andere dingen te doen en wandelde verder.

Ik was nog maar net de hoek toen ik een telefoontje kreeg dat ik liever niet had gehad. Het zorgde voor verdriet en bewustwording. Morgen is geen vaststaand gegeven. Het leven trekt haar eigen plan. Iets dat ik ook deed.

Woensdag ben ik het tasje gaan kopen. Als verjaardagscadeautje voor mijzelf. Iets met als niemand je kietelt dan doe ik het zelf maar. Een paar uur na thuiskomst kreeg ik het bericht dat Groningse Vriendin is overleden. Gisteren had ik haar crematie. Een laatste afscheid. Straks (vandaag is het 63 jaar geleden dat ik het levenslicht zag) ga ik lunchen met Vriendinnen. Niet omdat het moet, maar omdat het kan. Omdat het leven gevierd mag worden.

Oh, en je zult het niet geloven maar op mijn waterfles na past alles dat normaal in dat bruine geval zit perfect in het kleine tasje. Blije gup.

---

*) Voor de nieuwkomers. Ik verdien de kost als virtueel assistent en doe dit onder de naam Digitale Huismus.

Ondanks de beperkte inhoud van mijn kledingkast (en ladenkast) ben ik in bezit van 7 broeken. Twee x skinny jeans, 1 x ribbroek, 2 korte joggingbroeken, 1 korte broek en een joggingbroek. Van die zeven passen er drie. De joggingbroek, een korte joggingbroek en de korte broek. De vier andere exemplaren draag ik (grotendeels) wel maar passen niet. Ze zijn te groot. Dusdanig te groot dat ik de hele dag mijn broek op loop te trekken. Doe ik dat niet eindig ik (jeans) met een bouwvakkersdecollete of (rib) met de broek rond mijn enkels. Te genant voor woorden dus.

Tijdens mijn zoektocht naar een winterjas was ik dusdanig op jassen gefocust dat ik wel een aantal qua model mooie broeken heb gesignaleerd, maar vraag me niet meer in welke winkel. Waarschijnlijk de rede dat ik nog niet op broekenjacht ben geweest en mijn broek op blijf hijsen.

Vandaag bracht ik de oorbellen terug en liep heel even bij de C^A binnen. Ik was toch in de stad en er vielen druppels. Ik vond een paar spijkerbroeken in aansprekende modellen en ging passen. Een van de broeken pastte. Best goed, al zeg ik het zelf. Ik ging alleen niet tot aanschaf over. Iets met een op mijn lijf tegenvallend model en volgens mij had ik mooiere exemplaren gezien.

Yeah right. Grote vraag is alleen, waar heb ik die mooiere modellen toen gezien. Beats me. Voor nu laat ik het los. Eerst moed verzamelen om diverse winkels binnen te wandelen om kleren te passen. Dat is zo niet mijn hobby.

Vind jij winkelen en passen van kleding leuk of zeg je, geef mijn portie maar aan Fikkie.