Elke week, misschien zelfs elke dag, voel ik dat het beter gaat. Dat klinkt goed, maar het feit dat er nog steeds een opwaartse lijn te zien is, betekend dat ik er nog niet ben. Al vraag ik mij af waar ik nog niet ben; waar ik moet zijn. Elke dag een beetje beter laat mij ook beseffen hoe lang het bergafwaarts met me is gegaan. Ik heb meer energie dan ik in jaren heb gehad, en schijnbaar kan het nog beter.
Zo’n stijgende lijn maakt overmoedig. Zeker wanneer een nacht met weinig slaap wel voor stilstand, maar niet voor achteruitgang zorgt. Trouwens, ook twee of drie dagen, lees nachten, met een lager dan gemiddeld aantal slaapuren is niet desastreus te noemen. Ik heb dus geen enkele reden tot klagen.
Hoewel? De afgelopen paar dagen besef ik meer en meer dat het positieve effect op mijn sociaal leven, een negatief effect op mijn werk heeft. Niet dat de kwaliteit achteruit is gegaan, maar de kwantiteit wel. Ik neem wat vaker een pauze, doe er alles aan om de hyperfocus te vermijden etc. Daar waar de mensen om mij heen van mening zijn dat dit een goede ontwikkeling is, moet ik zelf nog een beetje wennen aan genoeg is genoeg. Want, daar heb je dat stomme hoofd weer, als ik in het weekend zoveel energie heb, geef ik dan wel genoeg van mijzelf tijdens het werk.
Ik weet dat die laatste gedachten niet van mij is, maar een coping mechanisme. Maar wel een hardnekkig exemplaar. Het was wachten op het bewijs dat de vastgestelde balans een fragiel iets bleek te zijn, zodat ik de gedachten bij kon stellen. Vandaag was het zover. Het begon met een probleem waarvan ik dacht dat één telefoontje voldoende was om het op te lossen.
Een verkeerde gedachten. Ik had meerdere bezoekjes aan een andere locatie, en heel veel meer telefoontje nodig om het probleem te tackelen. Ik kon mijn hersenen horen schakelen. Kraken zelfs. Ik zoemde als schrikdraad. Het was een hyperfocus van een kleine vijf uur. Toen het issue opgelost was zakte de adrenaline weg, en had ik het gevoel dat ik onder een trein had gelegen.
Een leermomentje. Laat dat verkleinwoordje maar weg. Een leermoment. Want ja, ik ben heel erg goed bezig maar ik besef ook dat er misschien wel een ladder over mijn grootste valkuil ligt, maar dat één misstapje voldoende is om zo de kuil in te donderen. Vandaag is dat gelukkig niet gebeurd, maar dat is meer geluk dan wijsheid want het evenwicht is nog wankel. De komende dagen doe ik het rustig aan. Kwaliteit is belangrijker dan kwantiteit.
Koffie Digitalix 
Goed dat je het in de smiezen hebt en meteen zorgt dat er weer rust is. Dat is de enige manier. Denk om jezelf, denk aan jezelf, jij bepaalt wat kan en wat niet kan, laat je niets wijsmaken, ook niet door jezelf!
LikeLike
Dank je. Het lijkt zo makkelijk, een nieuw patroon aanleren… maar die oude meuk laat zich niet zo makkelijk verjagen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik kan in allerlei beeldspraak vervallen, maar het komt er echt op neer dat het gewoon niet weggaat, het kan hooguit wat minder worden of beter te managen. We zijn ‘old dogs’ en die leer je geen ‘new tricks’. Maar we zijn goed zoals we zijn, hebben zelf het meest last van ons eigen gedrag. Fijn lang weekend Rianne!
LikeLike
Dat lange weekend valt tegen. Ik mag morgen werken maar verder… dank je voor de herkenning.
LikeLike
Oh ja, niet iedereen heeft morgen vrij…sorry… dan mooi weekend vanaf vrijdag einde werkdag! xx
LikeLike
Ik werk thuis en gooi de deur open zodra dat kan; is het toch een beetje vrij.
LikeLike
Amen!
LikeLike
Zo sterk en mooi dat je erover schrijft
LikeLike
Dank je. Schrijven helpt mij om mijn gedachten te ordenen.
LikeGeliked door 1 persoon
Bij mij en heel veel anderen ook.Dan komt er vaak pas ruimte, iets nieuws of rust of inzicht.
LikeGeliked door 1 persoon
En wanneer ik het elders lees, herkenning en soms inzichten ‘oh, zit dat zo?’
LikeGeliked door 1 persoon
Het is knap dat je al zover bent gekomen. Je mag echt zo trots op jezelf zijn.
En eerlijk gezegd, ik denk dat die leermomenten er altijd zullen blijven en dat is ook oké als er verder wél een balans is.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je. Ik ben ook trots realiseer ik me. Dat ik het herken, dat ik het los kan laten. Dat ik luister naar mijzelf en doe wat goed voor mij is.
LikeGeliked door 2 people
Als je de valkuil zíet, ben je al een heel eind. Dan pas kun je voorkomen dat je er in valt. Goed bezig, jij!
LikeGeliked door 1 persoon
Herkenbaar, dat wankele evenwicht. Het ijs is dan nog dun, zoals men zegt. Het blijft een kwestie van balanceren en alert zijn.
LikeGeliked door 1 persoon