Eigenlijk had ik zaterdag in Griendtsveen willen gaan wandelen maar ja, zonder (auto)sleutel kwam ik niet ver. Ik nam mij wel voor om de wandeling zo snel mogelijk in de herhaling te gooien en ondanks geen al te beste weersvoorspelling trok ik maandag om iets voor 10 uur de voordeur achter mijn kont dicht.

Griendtsveen is een Limburgs dorp (waar een Brabants dialect wordt gesproken) in de Peel. Het dorp werd rond 1885 gesticht. De geschiedenis van Griendtsveen is de geschiedenis van de ontginning van het veengebied dat wij tegenwoordig kennen als De Peel.

Hoewel ik in vroeger dagen (wanneer Zoon in de auto in slaap was gevallen en ik de rit Eindhoven-Sevenum zo lang mogelijk maakte, wel eens door Griendtsveen reed) is het dorp slechts door een teambuildingsuitje in mijn heugen blijven hangen. Vooral omdat iemand tijdens de nachtelijke wandeling over de glibberige Peelpaden kans zag in het water te lopen. Iets met zo slim zijn (not) om zelf geen zaklamp mee te nemen. Voor de jongere lezers: ik heb het over begin jaren ’90 van de vorige eeuw en een mobiele telefoon, zeker eentje met ingebouwde zaklamp, moest nog uitgevonden worden. In ieder geval in mijn wereld. De naam van de beste man ben ik vergeten, zijn schoenen zie ik nog zo voor mij. Het waren schoenen voor onder een pak. Geen schoenen om mee door de Peel te wandelen.

Bij het binnenrijden van het dorp was daar ineens de gedachten Hier zou ik wel kunnen wonen. Misschien omdat een groot deel van gebouwen ontworpen zijn door Louis Kooken, de toenmalige gemeentearchitect van Eindhoven. Eenmaal aan de wandel keek ik verlekkerd van het ene naar het andere huis. En de bruggetjes.

Hoewel ik de huizen (en de omgeving) prachtig vind, verdween het gevoel hier zou ik kunnen wonen al snel naar de achtergrond. Iets met opgevroten worden door muggen en door de bruggetjes het bos niet meer zien.

Bijna 10 kilometer na aanvang van de wandeling keerde ik naar huis terug. Via een iets landelijkere route dan op de heenweg. Op een smal weggetje midden in een stiltegebied mocht ik vol op de rem vanwege een overstekende familie ganzen (en natuurlijk weigerde mijn camera dienst, zal je altijd zien). Mijn dag kon niet meer stuk.