Aangezien Toet de meest nieuwsgierige CliniClown muis op aarde is blijft niets dat in Huize Digitalix gebeurt een geheim. Ik zie dat je morgen met Rianne gaat wandelen, meldt hij. Waar gaan jullie naartoe? Ik aarzel. Ik ken de muis. Die wil mee en niet iedereen zit op het gezelschap van een kwetterende muis te wachten. Als je niks zegt, kijk ik wel even op what’s app stelt hij onschuldig voor. Mill, zeg ik, We gaan naar Mill. Toet begint te stralen. Daar woont een vriend van mij, knikt hij. Aan de ‘Sporen van de oorlog‘ route. Gaan jullie daar wandelen? Weifelend haal ik mijn schouders op. Ik zou het niet weten Toet. Rianne heeft de route uitgestippeld. Maar dit is het startpunt van de wandeling.
Met het adres van het parkeerterrein waar Rianne en ik hebben afgesproken gaat Toet google-en. Zijn oordeel. Misschien wel, misschien niet. Maar ik ga toch mee, voor het geval dat. Berustend haal ik mijn schouders op en haal de grote rugzak uit de kast. Ervaring heeft geleerd dat Toet op andere gedachten brengen heel veel kruim kost, gewoonlijk zonder resultaat.
Ik heb een mooiere route bedacht, zegt Rianne de volgende dag. Die start bij Kasteel Tongelaar. Ik vind het prima en stap bij Rianne in de auto. Uit mijn rugzak klinkt tevreden gebrom. Na wat omzwervingen, ik ben niet de enigste Rianne met een dwarsliggende routemiep, beginnen we aan de wandeling. Rianne vertelt over het defensiekanaal, de kazenmatten, de oorlog.
De zon in combinatie met de kazenmatten maken dat Toet al snel de rugzak verlaat en vrolijk kletsend tussen ons in loopt. Op kazenmatten klimt en gedwee poseert.
Wie de muis wel eens ontmoet heeft weet dat zijn spanningsboog niet al te groot is. Bij het eerste stuw in het defensiekanaal is zijn interesse in de kazenmaten verdwenen en kan ik hem nog net grijpen waardoor de muis zijn plan om als een zalm door de waterval te zwemmen in rook op ziet gaan.
Al wandelend realiseer ik mij dat ik weinig, zeg maar gerust, geen huizen aan de route zie staan. Waar woont die vriend van je eigenlijk? Toet pakt mijn telefoon, speelt even met Miss Google en zegt dan, nog een klein stukje. Zijn huisje staat aan de linkerkant van het pad.
Net wanneer ik denk, huisje, begint Toet te sprinten. Kijk, hij en zijn vrouw zijn thuis. Rianne en ik geven de muis en zijn vrienden even wat privacy. Niet te lang want hoewel het te warm is voor de tijd van het jaar koelt het snel af nu we stilstaan. Met een Tot binnenkort neemt de muis afscheid. Binnenkort? vraag ik hem. Toet knikt. Ik heb nu de gecoordinatoren van hun huis dus binnenkort ga ik op de tijdmachine terug.
In relatieve rust wandelen we verder. Tot we een bankje zien en het volgens Toet de hoogste tijd is voor een laad- en losmoment. Met een buikje vol koud water houdt de muis het de rest van de tocht voor gezien. Zo af en toe horen we nog een zacht gebrom gevolgd door hard gesnurk vanuit de rugzak, maar Rianne en ik hebben eindelijk de tijd om bij te kletsen.
10,7 kilometer na het begin van onze tocht nemen we afscheid. De plaats voor de volgende wandeling is al gekozen. Dikke kans dat de andere twee dan ook mee willen.
Toet, Rozifantje en Moeltje zijn drie magische knuffels met een eigen willetje. Toet is van oorsprong een CliniClown muis, Rozifantje is een creatie van Appelig en daarmee one of a kind. Moeltje is in 1997 in de rugzak van Zoon mee naar Nederland gekomen en verblijft hier sindsdien min of meer illegaal.
Koffie Digitalix 