Ooit was ik de meest sociale persoon op aarde. Hoewel, sociaal is waarschijnlijk niet het beste woord. Attent klopt beter. Stond je verjaardag op de kalender en je adres in mijn boekje, kreeg je een verjaardagskaart. En ik verstuurde kerstkaarten.
Met de komst van social media en what’s app is daar de klad ingekomen. Felicitaties liepen ineens via die route. En kerst… kerst raakte in het slop. Het is nu eenmaal niet mijn favoriete feestdag. Sterker nog, ik ben helemaal niet zo van de feestdagen. Grote uitzondering is 5 mei ~ zeker in het huidige politieke klimaat, zowel in Europa als aan de andere kant van de grote plassen, maakt duidelijk hoe belangrijk het is om bij vrijheid stil te staan.
Met de komst van social media werd ik steeds minder attent. Verjaardagen schreef ik niet meer in mijn agenda want ik lees het wel op facebook. Kerstkaarten schrijven werd iets uit het verleden. Eerst kregen een aantal familieleden nog een kaart maar ook daar kwam de klad in.
Dit jaar ben ik nog steeds niet van de kerst, al heb ik een paar kerstoorbellen van de baas cadeau gekregen. En, als gevolg van de reacties bij dit blog, heb ik kerstkaarten verstuurd. Niet alleen naar familie, ook naar vrienden. Niet naar iedereen helaas.
Tijdens het schrijven van de kaarten deed ik een ontdekking. Zowel analoog als digitaal zijn mijn adresboeken niet up-to-date. Mensen zijn uit mijn leven verdwenen. Soms als gevolg van de eindigheid van het leven. In andere gevallen door niet langer parallel lopende levenspaden. Naast het schrijven van de kaarten heb ik een poging gedaan om beide adresboeken te updaten. In eerste instantie dacht ik erover alle adressen digitaal te gaan bewaren. Dan heb ik ze altijd bij de hand wanneer ik onderweg ben.
Waarschijnlijk een goede gedachten. Tot ik mij realiseerde waarom ik van sommige mensen geen adres meer heb. Ooit heb ik in beetje dom moment al mijn privé contacten weggegooid. Door een synchronisatiefoutje stonden mijn privé contacten op mijn zakelijke telefoon. In een poging dit te herstellen schoonde ik de adressenlijst op mijn zakelijke telefoon op maar vergat de synchronisatie uit te zetten. Need I say more? Hoewel het een fout is die je volgens mij maar eens in je leven maakt, neem ik geen enkel risico. Het papieren adresboek wordt in ere hersteld.
Niet alleen omdat de kans dat ik dat per ongeluk weggooi klein is maar ook om een praktische rede. Ik ga niet alleen de namen /adressen van familie/vrienden opslaan, maar ook bedrijven waar ik producten/diensten afneem. En er komt een legenda zodat Zoon, wanneer mijn te houden tot datum is verstreken, zich niet het laplazerus hoeft te zoeken om alle benodigde informatie bij elkaar te verzamelen. Of kaarten verstuurt naar mensen die boven op mij staan te wachten.
Koffie Digitalix 
Mijn adressenboekje is al heel wat in geschrapt en bijgeschreven. Man weet waar het ligt en aan dochter heb ik een foto vd voorkant gestuurd zodat zij het ook herkent indien nodig
LikeLike
Wij vonden het echte boekje van Mam pas een dag nadat de kaarten verstuurd waren. Ze had net een nieuwe versie gemaakt. Oeps.
LikeLike
Zo heb ik het inmiddels ook geregeld. Alle belangrijke personen in een papieren boekje. Onze Zoons zullen ons er teezettee dankbaar voor zijn 😉
LikeLike
Daar ga ik wel van uit want het is een geregel. Voor jullie wsl nog erger want 2 landen met bureaucratische processen..
LikeLike