In 2025 dan. Iets zegt mij dat ik er in 2026 de deur ook weer platloop. Ons kent ons en zo. Omdat ik ons ken, was dit best een bijzondere wandeling. Ik had namelijk geen zin. 0,niks. Het zonnetje lokte mij naar buiten. Warm, maar niet te warm want als ik ergens een hekel aan heb is het zweten tijdens het wandelen, aangekleed inclusief een muts over mijn oren om een dik uur later licht verkleumd huiswaarts te keren.
In dat uur heb ik mij meerdere keren afgevraagd of het ijs her en der op de plassen sterk genoeg is om mij te dragen. Het zag er wel zo uit maar ik heb geen gehoor gegeven aan de impulsdrang om het daadwerkelijk te proberen. Zelfs niet toen een klein stemmetje zei Maar je hebt toch een survivalkitrugzak vol met droge kleren achter in de auto liggen. Ik zei tegen mijzelf, Het is goed met jou! en vervolgde mijn wandeling. Droog en ijsvrij. Trots op mijzelf.
Koffie Digitalix 