Morgen voel ik dit, zei ik gisteren tegen Oud-Collega. Ten eerste was het waterkoud en ten tweede hield hij het tempo er redelijk in. Volgens hem omdat ik aan het rennen was. Ik vermoed dat de waarheid in het midden ligt. Naast de duivel, de kussens, knuffels, wie of wat er verder ook in het midden mag liggen. Vanavond lig ik vroeg in bed, voorspelde ik hem.
Bij thuiskomst zei Zoon, Was jij weg? Ik doel al de hele middag heel stil want ik dacht, die heeft boodschappen gedaan en is toen terug in bed gekropen. Niet dus. Gewoon 7,5 kilometer al kletsend in hoog tempo gelopen. Ik ga wel op tijd naar bed, zei ik. Iets met wallen voelen zakken.
IK GING NIET OP TIJD NAAR BED!
Iets met een brainwave rondom het voorbereidende werk voor de planning van 2026. Met Ghost of Christmas Past op repeat (dank je wel Liesbeth, de buren zijn het nummer ondertussen kotsbeu maar ik geniet nog steeds) vloeide het ene na het andere goede idee uit mijn vingers. Om kwart voor 12 (!) was ik tevreden met het eerste resultaat en ging naar bed om pas wakker te worden toen het al lang licht was.
IK STOND DUS OOK NIET OP TIJD OP!
En ook nog eens een beetje groggy. Teveel geslapen, slecht naar mijn lijf geluisterd of gewoon omdat. Vraag me niet wat omdat moet zijn. Ik weet het niet. Wat ik wel weet dat ik gebruik heb gemaakt van het feit dat ik niet vooruit te branden was. De planning voor 2026 staat niet alleen maar op papier maar ook in de daarvoor bestemde app. Ik heb meerdere nieuwe opties ontdekt en … nou ja, ik heb mij kostelijk geamuseerd. Laat ik het daar op houden.
Het was een offday die voor herhaling vatbaar is. Al was het maar dat mijn kerstvakantie nu niet alleen in mijn hoofd bestaat, maar ook op papier. Inderdaad. Met uitzondering van dit blog heb ik alle openstaande werkzaamheden doorgeschoven naar 6 januari en verder. Is het echt vakantie!
Koffie Digitalix 