Aangezien drie paar kraaloogjes al mijn doen en laten volgen, blijft er weinig geheim in huize Digitalix. Waarom heb jij slagroom gekocht? wil Rozi weten. Belangrijker, is dat voor jou of voor ons en als het voor ons is, waar zijn dan de aardbeien? bromt Toet. Duh whipped room is for duh comfurt, weet Moeltje. Ik kijk het beertje aan.

Troostvoer? Welnee joh. Ik ben met de website aan het stoeien en het raamwerk staat. De slagroom is voor op de koffie om dat heugelijke moment te vieren. But it is allmost end baina Queensdee, weet het beertje, End Gramps’ birthdee. Ai mis Gramps. Moeltje kijkt mij verdrietig aan.

Wie is Gramps, wil Rozi weten. Gramps is duh papa van haar, deelt Moeltje zijn kennis. Kennen wij die? vraagt Rozi. Ik schud van nee. Alleen van horen zeggen, meldt Toet. Maar wat is Queensdee? Nederland heeft geen Koningin maar een Koning en zijn verjaardag hebben we gisteren gevierd.

Duh Mama ven William Alexander was duh Queen, bud duh Queen form Queensdee is duh Mama ven duh Mama ven William, end Gramps end sai sharde duh beursdee deet. So altaid when hai woas jarig, all duh peoples of duh Netherigelends hang duh flag out. End Gramps altaid sai, det is for mai. All the Netherigelenders vier mai beursdee.

Het beertje pinkt een traan weg. As Son ging lo-stayen bai Gramps, ai ging always mee. End Gramps alwees pleed with us. End we iet cookies enduh strawbeien enduh whipped room tosamen. Ai mis Gramps. Het beertje snuit zijn neus luidruchtig in de punt van zijn sok. Je hebt ons toch om mee te spelen, piept Rozi. Met een halve glimlach op zijn snuitje knikt Moeltje. Yes, ai hef joes. Bud joes sain not Gramps. Met een forse denkrimpel op zijn voorhoofd bedenkt Toet, Net als dat Son onze vriend is, maar een beetje meer jouw vriend dan de onze. Omdat jullie elkaar al sinds de oertijd kennen. Het beertje knikt. Zucht diep. Wrijft met zijn pootje langs zijn ogen en neus.

Denk je, vraag ik voorzicht, dat koffie met slagroom het gemist van Opa een beetje minder maakt? Missjiems, antwoord het beertje, maar ik zie zijn ogen twinkelen. Toet en Rozi kijken elkaar aan. Wij zijn ook heel verdrietig, piept Rozi. Waarom? Jullie hebben Opa niet gekend, zeg ik, dus jullie kunnen hem niet missen? De denkrimpel van Toet is ondertussen net zo diep dat het lijkt dat zijn bolletje in tweeën is gesplitst. Nee, wij missen Opa niet, maar wij voelen wel dat jullie verdriet hebben, en dat maakt ons ook verdrietig.

Een beetje zoals jouw huis is mijn huis? vraag ik een beetje spottend. Toet grijnst zijn breedste grijns. Meer jouw slagroom is onze slagroom. Lachend geef ik de Boysz het voordeel van de twijfel en vijf minuten later zitten de heren te genieten van een kopje slagroom met een heel klein beetje koffie.

Maar goed. Moeltje heeft gelijk. Ik mis mijn vader. Al toewerkend naar de start van mijn eigen bedrijf vraag ik mij regelmatig af wat Paps hier van had gevonden. Zelf heeft hij het uit angst voor financiële onzekerheid nooit aangedurfd om voor zichzelf te beginnen. Staat hij achter mij of is hij steil achterover geslagen daar boven op zijn wolkje (en regent het daarom zo veel. Wolk lekkage ;-)). Een vraag zonder antwoord. Een vraag die roept om een kopje koffie met slagroom.

Toet, Rozifantje en Moeltje zijn drie magische knuffels met een eigen willetje. Toet is van oorsprong een CliniClown muis, Rozifantje is een creatie van Appelig en daarmee one of a kind. Moeltje is in 1997 in de rugzak van Zoon mee naar Nederland gekomen en woont hier sindsdien min of meer illegaal.