Een fijn gevoel

Als er één ding geen hobby van mij is dan is het poetsen. Echt, ik heb er gruwelijk de schurft aan al gebied de eerlijkheid mij te zeggen dat goed poetsspul een wereld van verschil maakt. Eind vorig jaar, in de aanloop naar omkiepen, kwam Vriendin mij helpen met het kuisen van mijn huis. Zij had poetsspullen die maakte dat hardnekkige vlekken als sneeuw voor de zon verdwenen. Natuurlijk niet te koop in de winkel. Als je weer eens naar zo’n party gaat, zei ik, wil je dan voor mij..?

Vriendin zei ja, spande samen met andere Vriendinnen en zo krijg ik op mijn verjaardag een fles poetsmiddel, een poetsdoek en een cadeaubon. Die laatste heb ik ondertussen ingewisseld en nu ben ik in bezit van toverspul. Ondanks toverij is poetsen nog steeds zwaar werk en niet altijd mijn hobby, maar nu het makkelijker gaat, doe ik meer in één keer dan ik gewend ben. Mijn huis verkeert in het stadium dat ik voor de komst van aangekondigd bezoek niet naarstig met een poetsdoek in de weer hoef, en voor onaangekondigd bezoek zonder schroom de deur open maak. Mits ik de bel hoor.

Vandaag maakte ik de planning voor volgende week. Een, voor mijn doen, volle week die ik maandag aftrap met een bezoek aan de bloedbank. Om 9 uur ‘s-morgens. Ik ken mij en mijn lijf. Maandag vanaf ongeveer half 10 heb ik weinig van mijzelf te verwachten. Daarmee gaat mijn vaste poetsdag in rook op. En weet je wat? Dat is niet erg. Als ik deze week zorg dat ik bij blijf met de was, en vaag iets met een stofdoek en stofzuiger doe, dan is dat voldoende. Zo schoon is mijn huis.

Een fijn gevoel. Eentje waar ik aan wil wennen.